Popsute zabawki recenzja

XIX – wieczny Londyn. Jednak nie od strony salonów, panien w drogich sukniach i eleganckich dżentelmenów. Ta powieść zabiera nas do brudnego, pełnego przestępczości, krzywdy, zbrodni, głodu, biedy i niesprawiedliwości świata.
Głównym bohaterem jest dwunastoletni Luca Torrini. Chłopiec uciekł z manufaktury i trafił do przytułku, który prowadzi pani Sauers. Kobieta ma specyficzne sposoby na wychowywanie podopiecznych. Samo miejsce jest dość dziwne. Niektórzy z podopiecznych przejawiają dziwaczne zachowania. Przebywający tam chłopcy muszą pracować by na siebie zarobić. Często jest to ponad ich siły. Za niesubordynację są karani dodatkowymi zadaniami. Ponadto wielu z nich już nie wraca z powrotem. Dlaczego i co się z nimi dzieje? Czemu opiekunka tak się zachowuje?
W pewnym momencie w życiu Luki pojawia się James Remand. Mężczyzna jest malarzem z dość nietypowymi zleceniami od klientów. Gdy James przypadkowo natyka się na Lukę, chce by ten mu pozował. I niby nic w tym złego. Chłopiec ma szansę zarobić i się najeść. Problemem są zleceniodawcy i ich upodobania. Okazuje się, że mężczyźni mają swoją Organizację, w której główną “atrakcją” są dzieci. A James wybierając tego konkretnego chłopca przypieczętował jego los.
“Popsute zabawki” to powieść, która boli inaczej. I może autorka nie wdaje się w szczegóły, opisując obrazowo pewne sceny (co swoją drogą, jak dla mnie jest dobre), to i tak porusza tu wiele tematów tabu. Czytamy tu o przemocy fizycznej i psychicznej, w tym seksualnej. Krzywdzie dzieci, niesprawiedliwości i znieczulicy ludzi. O tym, że pieniądze są ważniejsze niż człowiek, że gdy ktoś chce zaspokoić swoje chore żądze, nie liczy się krzywda i los innych, a własne zachcianki.
Może i Luca Torrini jest głównym bohaterem, jednak są tu poruszone historie także innych chłopców. Niestety żadna z nich nie jest przyjemna. A co najgorsze nie każdego z nich czeka szczęśliwy koniec. Poruszające w tym wszystkim jest to, że ci chłopcy mimo swojego losu, potrafią znaleźć siły. Do walki o siebie samych i o tego drugiego, przyjaźni, troski i wiary.
Ciężko napisać, że historia jest dobra, gdy opowiada o takich rzeczach. Jednak autorka w bardzo ciekawy sposób poprowadziła fabułę. Te tajemnice I intrygi, czy to w prztułku, czy w Organizacji, sprawiają, iż nie da się odłożyć książki. Chcesz koniecznie wiedzieć, co będzie dalej i jak to wszystko się skończy. Czy tych wszystkich zwyrodnialców dosięgnie sprawiedliwość. Czy te skrzywdzone sieroty będę w końcu mogły spać spokojnie.
“Popsute zabawki” to trudna i ciężka powieść. Jednak daje także nadzieję i wiarę. Polecam serdecznie.

#współpracareklamowa