Pułapka na szczury recenzja

"Czło­wiek ma taką wła­ści­wość, że nie­któ­re rze­czy cen­zu­ru­je nawet przed sobą."

"To miała być ko­lej­na spra­wa, którą Kry­nic­ka i Kruk razem ro­bi­li. Może spe­cjal­nie do­sta­ła się Mar­cie, bo ktoś w pro­ku­ra­tu­rze do­wie­dział się, że na miej­scu zda­rze­nia był Kruk i uznał, że rzucą i trupa bez głowy, i ko­mi­sa­rza mło­dej pani pro­ku­ra­tor, niech się z nimi oboma męczy."

"Wró­ci­ły do Kruka żal i wście­kłość, które czuł przez te lata po śmier­ci Emi­lii. Jej za­bój­ca cho­dził wolny, nigdy nie zo­stał zła­pa­ny. Za to, co zro­bio­no Emi­lii, Kruk chciał uka­rać opraw­ców tej dru­giej ko­bie­ty. Demon, który spał w jego gło­wie, obu­dził się. Po­wstał i do­ma­gał się krwi. Go­dził się, żeby to była ich krew.
Bo czemu nie.
Choć­by dla­te­go nie, że był po­li­cjan­tem. Mu­siał dbać, by sie­kie­ra za­bój­cy nie spa­dła na ko­lej­ne grzesz­ne łby.
Demon w gło­wie Kruka śmiał się w głos."

" [...] Tak więc nasza sy­tu­acja staje się nie do po­zaz­drosz­cze­nia – mruk­nął nie­chęt­nie Kruk.
Mar­cin uniósł brwi.
– Dla­cze­go?
– Bo bę­dzie­my knuć prze­ciw spraw­cy, a jed­no­cze­śnie trzy­mać za niego kciu­ki."

"– Ko­mi­sa­rzem Kru­kiem po­wo­du­je źle po­ję­te współ­czu­cie. Kiedy on współ­czu­je, po chod­ni­kach tur­la­ją się głowy."

"Gdy ko­bie­ta czyni z męż­czy­zny po­wier­ni­ka, prę­dzej czy póź­niej lą­du­ją w łóżku."

"– Oka­za­łeś się uro­czy. Taki by­stry. Ta ślicz­not­ka bę­dzie tę­sk­nić.
Jeśli my­ślał, że Bie­liń­ska skoń­czy­ła, to się mylił:
– Co pani o tym myśli… Żebym tylko tego nie za­po­mnia­ła, po­win­nam sobie tę kwe­stię za­pi­sać. – Za­czę­ła prze­szu­ki­wać kie­sze­nie płasz­cza i z okrzy­kiem trium­fu wy­cią­gnę­ła z kie­sze­ni notes i dłu­go­pis. – Radek mówił mi, że pra­cu­jąc z tobą, wiele się na­uczę.
– Ucz się w mil­cze­niu, Kry­siu.
– Będę się uczyć, mi­strzu, ale po­mil­czę póź­niej."

"Nie­ra­cjo­nal­ne za­cho­wa­nie ozna­cza wiel­kie emo­cje."