Nie Mój Alzheimer recenzja

"Nie mój Alzheimer" Pauliny Wójtowicz to poruszająca i szczera książka, która koncentruje się na doświadczeniach opiekunów osób dotkniętych chorobą Alzheimera. W literaturze na temat tej choroby zazwyczaj skupiano się na pacjentach, ich objawach i leczeniu. Wójtowicz zmienia perspektywę, umieszczając w centrum uwagi tych, którzy podejmują się opieki nad bliskimi, stając się świadkami ich powolnego odchodzenia.

Książka jest zbiorem opowieści opiekunów, którzy dzielą się swoimi intymnymi przeżyciami, myślami i emocjami. Te relacje tworzą obraz codzienności z chorobą Alzheimera, w której miłość miesza się z rozpaczą, a zaradność przeplata się z zagubieniem. Wójtowicz, dzięki swojej wrażliwości i umiejętności słuchania, zdobyła zaufanie rozmówców, co pozwoliło im otwarcie mówić o najbardziej bolesnych i intymnych aspektach opieki nad chorymi.

Choroba Alzheimera nie dotyka wyłącznie osoby chorej – jej cień pada na całą rodzinę. Opiekunowie często zmagają się ze skrajnymi emocjami: od miłości i poczucia obowiązku po złość i nienawiść do sytuacji, w jakiej się znaleźli. W książce wyraźnie widać, jak choroba wpływa na relacje rodzinne, zmuszając bliskich do ciągłego dostosowywania się do nowych realiów, które często wymykają się spod kontroli. Te opowieści są pełne szczerości i autentyczności, co sprawia, że czytelnik ma wrażenie, jakby uczestniczył w rozmowie z grupą wsparcia, dzieląc się swoimi własnymi przeżyciami.

Wójtowicz podejmuje również trudny temat poczucia winy, które towarzyszy opiekunom. Uczucie to jest wszechobecne – od wyrzutów sumienia związanych z brakiem cierpliwości, po poczucie, że nie robi się wystarczająco dużo, aby pomóc choremu. Autorka oddaje głos ludziom, którzy muszą radzić sobie z własnymi emocjami, a jednocześnie wspierać swoich bliskich w ich cierpieniu. Dzięki temu książka staje się nie tylko opowieścią o walce z chorobą, ale także refleksją nad naturą opieki, empatii i ludzkich granic.

Styl, w jakim napisano "Nie mój Alzheimer," jest prosty, ale niezwykle przejmujący. Autorka nie unika trudnych tematów i nie upiększa rzeczywistości. Czytelnik poznaje codzienność, w której choroba powoli odbiera osobowość i wspomnienia, zmuszając opiekunów do konfrontacji z nieuniknionym. Każda opowieść jest inna, ale wszystkie łączy wspólne doświadczenie straty i miłości, które towarzyszy życiu z chorobą Alzheimera.

Książka pełni rolę nie tylko literacką, ale również terapeutyczną. Może być pomocna dla osób, które znalazły się w podobnej sytuacji, dając im poczucie, że nie są sami w swoich zmaganiach. Dla czytelników, którzy nie mieli do czynienia z Alzheimerem, "Nie mój Alzheimer" stanowi ważną lekcję empatii i zrozumienia dla opiekunów oraz chorych.

"Nie mój Alzheimer" to lektura pełna emocji, która ukazuje, jak wielkim wyzwaniem jest opieka nad osobą dotkniętą demencją. Paulina Wójtowicz z wrażliwością i szacunkiem przedstawia trudne doświadczenia, pozwalając czytelnikom wejść w świat opiekunów i lepiej zrozumieć ich codzienność. Książka ta może stać się cennym wsparciem dla każdego, kto zmaga się z chorobą Alzheimera w rodzinie lub chce zrozumieć, jakie wyzwania niesie za sobą opieka nad bliskimi.