Przesilenie recenzja

To już ostatnia część kultowej serii Kwiat Paproci. Żegnamy się z Bielinami, żegnamy się z ulubionymi bohaterami, żegnamy cały panteon słowiańskich bóstw. Ale czy było to dobre zakończenie serii?





W tej części pojawia się długo skrywany sekret rodzinnej klątwy, wizje, Swarożyc (dużo Swarożyca) oraz (i tu spojlera nie będzie, bo było w opisie) ciąża Gosi. W każdym razie dzieje się dużo, momentami czujemy niestety przesyt. Mamy podane za dużo informacji, odnoszę też wrażenie, że samo zakończenie zostało napisane na szybko, byle jak, byle zakończyć wszystkie wątki.
Jakby to wyjaśnić w zrozumiały sposób?
Książka ma jakieś 460 stron, przez 430 stron napięcie, akcja się rozwija, dzieje się dużo i szybko. No to ile na zamknięcie wszystkich wątków zostaje? Trzydzieści stron. Epilog? Jakieś trzy strony. Na tyle akcji i taki wysyp informacji to moim zdaniem za mało. Zupełnie jakby wydawca stał z batem nad autorką i szeptał jej do ucha magiczne słowo "deadline".

Czy to jest zatem zła książka?

Oczywiście, że nie!

Nadal czujemy lekkie pióro pani Kasi, nadal mamy rezolutną Gosię i momenty, w których możemy się pośmiać. A zatem typowo rozrywkową książkę i ja uważam, że to cudownie, iż takie książki powstają.

"Nawet nie musiałam się zbyt długo zastanawiać nad odpowiedzią. Znam samą siebie wystarczająco dobrze. Przecież ja się martwię całe życie. Dziwne, że wrzody żołądka jeszcze mnie całkiem nie wyniszczyły".

Przyznaję, że mimo (w mojej opinii) trochę skopanego zakończenia, będę tęsknić za Kwiatem Paproci. Strasznie podobała mi się wizja świata, w którym nadal są obecni starzy bogowie, w którym magia przeplata się z rzeczywistością, a wszystko okraszone jest barwnymi bohaterami. Daję dodatkowego plusa za przywracanie do łask słowiańskich wierzeń, istot i zwyczajów. Dla mnie 7/10