Jeździec bez głowy i inne opowiadania recenzja

Washington Irving, Geoffrey Crayon, Diedrich Knickerbocker*. Nieważne które z tych nazwisk wybierze — mało kto dzisiaj go kojarzy, choć hasło Jeździec bez głowy od razu powoduje, że przed oczami mamy ogrom filmów, seriali czy gier, gdzie opowiadanie właśnie tego autora znalazło drugie życie. Po latach to wydawnictwo Nowa Baśń (duże zaskoczenie!) postanowiło przywrócić o nim pamięć, a poza jego najsłynniejszym tekstem w końcu mamy szansę poznać również „Rip Van Winkle" (o człowieku, który spędza noc w lesie) czy „Nawiedzony narzeczony" (gdzie groza miesza się z humorem). I choć wyczekiwałam premiery, a do lektury usiadłam z ognikami w oczach, to stopniowo mój zapał malał.

Proza Washingtona to przyjemna dziewiętnastowieczna groza. Bywa mrocznie, głównie tajemniczo, a uroku dodaje humor. Autor lubuje się w opisach przyrody, którym poświęca zadziwiająco dużo miejsca jak na tak krótkie teksty, i opowieściach, jakie bohaterowie snują o duchach. Wszystko to brzmi dobrze, a jednak jako całość nie zapada w pamięć. Opowiadania przeczytałam, jedno nawet mi się spodobało („Nawiedzony narzeczony"), ale nie tego się spodziewałam. Teksty są poprawne, miewają swoje klimatyczne momenty i nie mogę zarzucić im błędów czy niezgrabności, ale... Pozostałam na nie obojętna. Przeczytałam. Poznałam, bo wypada znać. I tyle.

Absolutnie nie odradzam lektury! Zawsze będę namawiać do poznawania klasyki grozy, by samemu wyrobić sobie zdanie o danych tytułach. Po prostu Washington okazał się nie być autorem dla mnie. Tym bardziej, że nie do końca podoba mi się stosunek do kobiet w tych historiach. Są one kokietkami, które wodzą mężczyzn za nos czy „mielą językami", czego nikt nie może wytrzymać. Jedyna bohaterka pozytywna to taka, która jest posłuszna, skromna i milcząca. Często przymykam oko na takie kwestie w klasykach, ale gdy występuje to w takim natężeniu już marszczę brwi.

Na koniec jeszcze dodam, że czekam na kolejne tytuły tego typu od Nowej Baśni! Będę ich wypatrywać!


przekł. Mira Czarnecka



*We wstępach czy posłowiach autor figuruje jako Diedrich Knickerbocker, a na okładce Washington Irving i nigdzie nie jest nic wyjaśnione. Lekki zawód, bo fajnie byłoby objaśnić kwestie pseudonimów.