Popioły Ellen recenzja

Pierwszy raz od dawna czytałam tak ciężką książkę. Oczywiście w przenośni, bo "Popioły Ellen" czytałam na swoim ukończył Kindle, ale myślałam, że po prostu jej nie skończę.

Prolog zdecydować mnie wciągnął. Gdyby nie on, nie miałabym nadziei na to, że po okrutnych kilkunastu rozdziałach będzie lepiej. Już wam wyjaśniam, dlaczego "okrutnych": w książce znajdowały się długie retrospekcje w bardzo długich akapitach. Na początku jeszcze je czytałam, ale później pomijałam. Linijki mi się mieszały, a słowa nie miały sensu, więc bardzo się ucieszyłam, kiedy w 60% książki pojawiały się rozwinięte dialogi oraz opisy akcji. W końcu się coś działo! Od tamtej pory ciężko było mi odłożyć książkę.

Bohaterowie pomogli mi przetrwać trudny czas zwany pierwszą połową książki. To właśnie historia księżniczki Alais dodawała mi otuchy i trzymała przy tekście.

Świat, w którym dzieje się akcja "Popiołów Ellen" jest bardzo rozbudowany. Wręcz prawdziwy. Wiele miast, miasteczek, wysp i oczywiście państw. Jeśli kochacie rozbudowane światy fantastyczne tak jak ja, to z pewnością pokochacie Averon, Cendrię i wiele innych, wspaniałych miejsc.

Oprócz miejsc mamy też wiele bohaterów. Ciężko było mi się połapać kto jest kto i zapamiętac nazwiska, ale teraz mogłabym wyrecytować wam historię każdego człowieka przedstawionego w książce.

Fabuła jest dość nietypowa, ale dobra. Jednak to nie ona nie dawała mi spokoju, a magia, która pojawiała się bardzo żadko. Szkoda, że było jej mało w tym tomie, mam nadzieję, że pojawi się w następnych. Oczywiście ten brak nie przeszkadzał mi w czytaniu książki.

Wydarzenia przedstawione są bardzo prawdziwe. Nie tylko ze względu na niesamowite pióro autora, ale na konsekwencje, jakie ponoszą bohaterowie. To przypomniało mi Lorcast (podcast dla lorowych świrów), bo tam, w odcinkach specjalnych, częstym pojawiał się schemat czyny-konsekwencje, który został ukazany w serialu "Arcane". I to właśnie taki schemat pojawia się w książce. Czyni ją brutalną i krwawą - taką, jaką uwielbiam.

Książka nie podeszła mi za bardzo z powodu wielu różnych aspektów, ale to nie znaczy, że była zła. Jeśli macie ochotę przeżyć tą niesamowitą historię i poznać smaczki pozostawione przez autora - przeczytajcie "Popioły Ellen". Książka raczej nie na wakacyjne dni, ale wydaje mi się, że papierową wersję książki dostaniemy gdzieś na początek jesieni, więc będzie to doskonały klimat, aby czytać tak nieobliczalną historię.