Sfora recenzja

Kolejne spotkanie z Przemysławem Piotrowskim zaliczam do udanych. Po raz kolejny się nie zawiodłam, a wręcz jestem zachwycona. Może nie tak bardzo jak przy lekturze „Piętna”, ale uważam, że „Sfora” również jest genialna.

Zielona Góra znów będzie potrzebować interwencji Igora Brudnego. Tym razem w lesie zostaje znaleziona czyjaś ręka. Okazuje się, że została ona odgryziona. Z początku sprawę przypisuje się wilkom, które podobno grasują w lesie. Po wstępnych oględzinach, wszyscy są w szoku, bowiem ręka tak naprawdę została odgryziona przez człowieka! W mieście niesie się plotka, że w lesie grasuje wilkołak… gdy jakiś czas później zostają znalezione rozszarpane zwłoki zakonnicy, sprawa staje się coraz bardziej poważna..

Książkę pochłonęłam w dwa dni! Z każdą kolejną stroną historia była coraz ciekawsza. Tutaj co chwile coś się dzieje, nie ma miejsca na nudne opisy, które nie wnoszą nic do sprawy. Powroty do przeszłości Igora, mocno mnie momentami szokowały, a nawet niektóre przyprawiały o ciarki na plecach. Nie spodziewałam się kompletnie, że cała ta historia będzie mieć takie zakończenie. Autor naprawdę stworzył coś genialnego, przez co dosłownie się płynie, pomimo tej ogromnej ilości stron! Czasami miałam wrażenie, że sama uczestniczę w tym śledztwie i nawet jeżdżę z nimi na miejsca zbrodni – tak świetnie było to wszystko opisane, że dosłownie czułam się jakbym była „w środku” tej książki.

Przez cały czas książka trzyma w napięciu! Opisy są czasami przerażające, a i oddech wilków można momentami wyczuć na karku ;) a sam wilkołak… trochę z początku nie mogłam się do niego przekonać, ale im dalej tym było coraz lepiej. Przede mną jeszcze „Cherub”, który według większości czytelników jest najlepszą książka z całej trylogii – no cóż, musze sama się przekonać, bowiem epilog „Sfory” już wzbudził moje zainteresowanie, a Wasze recenzje tym bardziej ;) już nie mogę się doczekać kolejnej sprawy Igora i Julii!

**************************************************************************************