Po pierwsze nie szkodzić recenzja

Lektura opisująca działalność zawodową lekarza i jego codziennych zmaganiach z różnymi sytuacjami, jakie przynosi praca na oddziale neurochirurgii. Trudne rozmowy z pacjentami, których jakoś trzeba powiadomić o tym, że ich dni są policzone. Jak zachować spokój i być profesjonalnym w takiej chwili? Czasem nie da się nie zareagować zbyt emocjonalnie. W dodatku, reakcji pacjentów nigdy nie da się w pełni przewidzieć, więc nie można sobie wcześniej zaplanować co się powie ani podpierać się żadnymi schematami. Chirurgia to także wielogodzinne, skomplikowane operacje, podczas których bardzo często pojawiają się różnego rodzaju komplikacje, z którymi trzeba sobie poradzić natychmiastowo i bezbłędnie, aby uratować pacjentowi życie. Radości i smutki, sukcesy i porażki, zmęczenie i zapał do pracy - tym naznaczone są praktycznie wszystkie dni (i noce) spędzone na dyżurach. Jak to w każdej pracy bywa, tak i tutaj od czasu do czasu zdarzają się sytuacje śmieszne, smutne, krępujące, czasem także mrożące krew w żyłach, niewiarygodne... ale najczęściej spotkać można się z tymi najbardziej przyziemnymi, prozaicznymi, zwykłymi. Ostatecznie, jakby na to nie spojrzeć, to bycie medykiem nie jest wcale takie proste... jednakże, ten wymagający zawód potrafi sprawić wiele radości i dać poczucie bycia ważnym i potrzebnym.

Opowieści kilka z prywatnego życia Autora książki. Te historie wydarzyły się naprawdę. Lekarz, który w pewnym momencie staje się pacjentem i ma okazję przekonać się na własnej skórze, jak działa służba zdrowia w jego ojczystym kraju. Cóż poradzić... czasem zdarza się tak, że i lekarz zachoruje. Wszak każdy lekarz bywa czasem pacjentem. Autor opisuje, że wcale nie jest łatwo być chorym. Wiedza, którą zdobył podczas studiów medycznych, często przeszkadza w pełni poddać się kuracji. Jest to najczęściej spowodowane tym, że lekarz będący pacjentem może kwestionować zalecenia kolegi po fachu i chcieć wykazać się obszerniejszą i bardziej profesjonalną wiedzą. Jednak, próby diagnozowania siebie będąc pacjentem, nie wpływają zbyt dobrze na relacje pomiędzy nimi. A niekorzystne relacje mogą odbić się negatywnie na terapii.

Książkę szczególnie polecam tym, którzy interesują się medycyną, warunkami pracy na oddziale neurochirurgii i reakcjami pacjentów na niezwykle trudne doświadczenia. Lektura odpowiednia też dla osób zafascynowanych tym, co czuje lekarz, gdy role się odwrócą i sam będzie musiał stać się pacjentem słuchającym zaleceń.