Pozdrowienia z Wrocławia recenzja

Kilka miesięcy temu poznałam rodzinę Szubów. Są to bohaterowie serii " Dwa miasta". Dziś z przyjemnością sięgnęłam po trzeci tom" Pozdrowienia z Wrocławia ", który jest kontynuacją.

Nestorowie rodu od jakiegoś czasu nie żyją. We Wrocławiu pozostały trzy córki: Adela, Józka i Petronela, nazywana przez najbliższych Nelą. Akcja książki przypada na lata 1963 - 1977. Bardzo trudny okres politycznie. W sklepach brakowało podstawowych produktów, a pieniędzy, często, brakowało na życie. Nasze bohaterki, trzy niezłomne siostry, mimo wszystko starają się i robiąc wszystko, aby ich życie było szczęśliwe.

Adela podjęła najtrudniejszą, ale jedyną słuszną decyzję, rozwodząc się z mężem. Od tej pory kobieta wraz z trójką dzieci, postanowiła zawalczyć o szczęśliwsze życie dla siebie i potomstwa. Nie jest to łatwe, ale zmęczona swoim małżeństwem kobieta, przy pomocy sióstr, zaczęła wychodzić z przygnębienia i zapewniła spokój swojej rodzinie.

Józka przeżywa trudne chwile, gdyż rozstaje się ze swoją, jedyną, przyjaciółką Igą. Kobieta odnalazła swoich bliskich i wyjechała do nich do Niemiec. Ta rozłąka sprawiła, że Józka postanowiła zawalczyć o swoje szczęście. Decyzja, jaką podjęła całkowicie odmieniła jej dotychczasowe życie.

Nela, zmęczona swoim prześladowcą, postanowiła poszukać pomocy. Niespodziewanie jej problem rozwiązał się w najmniej oczekiwany sposób, a osobą, która tego dokonała stał się człowiek, który miał prywatne powody do zemsty. Od tego czasu Nela zaczęła realizować się na swoim prywatnym gruncie.

Ten tom, podobnie jak i poprzednie, pokazuje co dla Szubów stanowi największą wartość, a mianowicie, rodzina. To wokół niej toczy się cała akcja.

Ten tom wydaje się spokojniejszy, gdyż nie ma w nim dramatycznej walki o życie i przetrwanie. Jednak nie sposób się nudzić, gdyż autorka bardzo ciekawie przeprowadziła nas przez ten okres ukazując losy bohaterów.

Pozdrawia z Wrocławia są książką o bardziej osobistym charakterze. Ostatni rozdział nie jest kontynuacją prozy, tylko opisem prywatnej wycieczki do Lwowa autorki i jej rodziny. W zakończeniu pani Moniką nawiązuje do toczącej się współcześnie wojny.

Pisząc o tej książce, muszę się odnieść do całej serii. Piękna, ciekawa i wzruszająca.