Oblężone. Piekło 900 dni blokady Leningradu w trzech przejmujących świadectwach przetrwania recenzja

Książka powstała z połączenia trzech obrazów życia w oblężonym przez Niemców Leningradzie zapisanych w pamiętnikach trzech kobiet. Dwie z nich zajmowały się zawodowo pisaniem (Olga Bergholc była poetką a Lidia Ginzburg pisarką) co widać w ich relacjach. Obie kobiety lekko dystansują się do otoczenia co sprawia że przedstawiają życie w oblężonym mieście w sposób wyważony.
Do mnie jednak najbardziej "przemówiła" relacja Jeleny Koczyna która opisała swoje życie językiem prostym i plastycznym. Nie starała się ona niczego upiększać, wygładzać czy pomijać. Autorka opisuje w jaki sposób ludzie zdobywali jedzenie, do jakich czynów się posuwali aby nie umrzeć z głodu. W jej relacji idealnie widać jakie niewyobrażalne granice ludzie potrafili przekraczać uodporniając się z jednej strony na cierpienie innych, a z drugiej jak jednostki potrafiły bezinteresownie wspierać się wzajemnie i pomagać innych.

Wszystkie trzy relacje są wstrząsającym obrazem życia w oblężonym mieście i krytyką systemów totalitarnych.