Oblężone. Piekło 900 dni blokady Leningradu w trzech przejmujących świadectwach przetrwania recenzja

Książka z serii Literatura Faktu PWN totrzy różne relacje kobiet, które przetrwały 900-dniowe oblężenie Leningradu w latach 1941-1944, kiedy to, jak wynika z szacunków, z głodu umarło około miliona ludzi.
Relacja nauczycielki Jeleny Koczyny, to dziennik głodu prowadzony przez młodą żonę i matkę na skrawkach papieru, marginesach gazet czy kawałkach tapet. Przerażające opisy głodujących ludzi, ojca wyjadającego dziecku ostatnie skrawki jedzenia, trupów na ulicach, zaniku wszelakich wartości, braku w mieście psów, kotów a nawet myszy, które były zjadane jak najlepszy rarytas.

Zapiski Olgi Bergholz - dziennikarki i poetki, różnią się od notatek poprzedniczki, ponieważ są odtwórcze, mają bardziej literacką formę, autorka bardziej skupia się na nieszczęśliwej miłości i swym życiu zawodowym podczas oblężenia. Jako pracownica Radiokomitetu miała dostęp do paczek, które czasami udawało się przemycić przez przerwy w blokadzie.

Trzecia z kobiet, Lidia Ginzburg, skupia się w swoich zapiskach na obserwacji zachowań ludzkich.
-" W swoich mieszkaniach ludzie walczyli o życie tak, jak walczą o przetrwanie w ekstremalnych warunkach polarnicy."
-"W Leningradzie zagrożenie było powszednie, systematyczne, obliczone w swojej systematyczności na umęczenie nerwów".