Emigrantka z torebką Louisa Vuittona recenzja

Czy Paryż jest, aby na pewno tak piękny jak się nam wydaje? Czym może nas zaskoczyć piękna stolica Francji? A może słowo “piękna” to tylko pojęcie względne?

Anna Sławińska w swojej książce “Emigrantka z torebką Louisa Vuittona” idealnie nam to obrazuje i wszystko wyjaśnia. Do przeczytania tej książki zachęcił mnie ciekawy moim zdaniem, tytuł i opis książki. Zawsze myślałam, że Paryż jest bardzo magicznym i zmysłowym miejscem, gdzie można zjeść pyszną bagietkę i napić się dobrego wina pod wieżą Eiffla. Niesamowite jest to jak bardzo się myliłam!

Ania po odebraniu dyplomu magistra zdecydowała się na duży krok w swoim życiu, mianowicie na przeprowadzkę do stolicy Francji. Nie była to jej pierwsza podróż do tego miasta. Gdy pojechała tam pierwszy raz, podobało jej się wszystko. Paryż urzekł ją swoim klimatem i blaskiem świateł. Zamieszkała tam ze swoim ukochanym M. Jak się okazuje, pierwsze dni w Paryżu, okazały się bardzo ciężkie i za nic w świecie nie przypominały sielanki i radosnego życia. Ania zamieszkała w obskurnej kamienicy, w malutkim mieszkaniu, który nie zachęcał swoim widokiem. Jednak po kilu dniach zakochani zamienili je w urokliwe miejsce. Szukanie pracy również okazało się ciężkie. Cudzoziemiec nie jest traktowany ulgowo, nie każdy chce rozmawiać po angielsku, często nie każdy też potrafi. Kobiety są często traktowane dość przedmiotowo, co jeszcze bardziej utrudnia znalezienie dobrej pracy. Bycie sprzątaczką nie było szczytem marzeń Ani, przecież nie po to kończyła studia, żeby potem sprzątać domy u bogatych ludzi! A jednak, okazuje się, że lepsze to niż nic. Kobieta zaczyna pracować i coraz bardziej poznawać tą ciemną stronę Paryża. Jest często obrażana przez domowników, jest molestowana przez szofera. Musi być na każde wezwanie swojej pracodawczyni i jej syna, nie ma możliwości wzięcia urlopu, kiedy chce, a tym bardziej nie może wyjść wcześniej z pracy, gdy jej Pani na to nie pozwoli. Ania pokazuje jaka znieczulica panuje w tym mieście, jak bardzo nieżyczliwi są ludzie, jak wyglądają ulice. Odwiedza nawet miejsce, w którym pracują prostytutki, zarówno damskie jak i męskie, a nawet transwestyci! Paryż zaskakiwał ją na każdym możliwym kroku. Momentem kulminacyjnym okazały się napady terrorystów. Na zakończenie Ania wyciągnęła wnioski z tej podróży i myślę, że było to dobre zakończenie tej książki.

Uważam, że była to ciekawa książka. Podobało mi się bardzo to, że autorka nie zrobiła z Paryża idylli, a pokazała jak jej się żyło tam naprawdę. Często narzekamy na swój kraj, nie wiedząc jak jest gdzieś indziej. Nie mamy świadomości, że gdzieś może być dużo gorzej i o wiele niebezpieczniej. Myślę, że warto przeczytać tą książkę, bo niesamowicie otwiera oczy!
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.