U brzegów jazzu recenzja

Panta rhei, wszystko płynie… a u brzegu czeka jazz.

Czy musimy być w Nowym Orleanie, by odczuć, że jazz nie dał się nigdy zamknąć w przestrzeni czterech ścian, a czyha na nas w każdym zaułku na całym globie? Nie jest już postrzegany jako brzdękanie Murzynów, a nieodłączna i niekwestionowana (już) gałąź sztuki.

U brzegów jazzu to podróż w czasie z muzyką w tle. Spodziewałam się przystępnie opowiedzianych genezy i rozkwitu tej twórczości. Leopold Tyrmand zabrał mnie w podróż głębszą niż oczekiwałam. Zamiast szkolnej lektury (w pozytywnym znaczeniu tego wyrażenia!) otrzymałam przechadzkę pod rękę z autorem. Zaglądaliśmy w różne miejsca, poznawaliśmy różnych ludzi, przyglądaliśmy się im, śledziliśmy bieg wydarzeń. Trochę przypomniało mi to film La la land, który uwielbiam, który jest musicalowo-jazzowym kawałkiem hollywodzkiego tortu. Sam jazz także uwielbiam. Odpręża mnie, relaksuje, odcina od rzeczywistości. Ta pozycja wydawnicza podobnie, na kilka krótkich seansów odseparowała mnie od przytłaczającego świata dookoła.

Styl jednak nie jest typową opowiastką, rozmową przyjaciół. Jest to relacja autora-czytelnika analogiczna do chłonnego wiedzy studenta i jego mentora. Dużo tu tytułów, utworów, dat, nadawania kontekstu wydarzeniom związanym z rozwojem tej muzyki, która poniekąd przedstawiona jest jako filozofia życia, stan ducha.

„Missisipi pokryła się tratwami i barkami, pierwsze parowce kołowe poczęły znaczyć historię dobrobytu”. Słowa dotyczą rzecz jasna Nowego Orleanu, ale zwraca moją uwagę ta lekkość przekazu. Choć to w mojej ocenie jest kompendium jazzu (i bomba odpowiedzi na pytania z teleturniejów), to są fragmenty równoważące natłok informacji, balansujące łatwość czytania.

„Podwórko i ulica nie miały dobrej opinii w bilansie cywilizacyjnym ostatnich osiemdziesięciu lat”. Leopold Tyrmand- persona rozpoznawalna, osobowość jazzu, niestety w znanych powszechnie okolicznościach z powodu zacnego kręgosłupa moralnego wyemigrował z Polski. Strata…

By ją w jakiś sposób zrekompensować, WARTO sięgnąć po książkę. Może dopłyniemy wraz z jej biegiem do brzegów jazzu, może i w Nowym Orleanie.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Wszystkim osobom współtworzącym to miejsce w sieci nisko się kłaniam i dziękuję za zaufanie przekazania egzemplarza do recenzji.