Bliska sobie recenzja

Po pierwsze, w tej książce autorka jest zdecydowanie dojrzalsza w słowie niż w swojej poprzedniej Zaopiekowanej mamie.
Po drugie, tę książkę można czytać kompletnie nie znając poprzedniej pozycji autorki.
Po trzecie, ta książka jest dla każdej kobiety, nie tylko dla mam.

Choć o Zaopiekowanej mamie sama napisałam, że to książka na jeden wieczór, a ta jest identyczna objętościowo, nie podpiszę się w jej przypadku pod tymi słowami. Jest cięższa. Zawiera ćwiczenia, pytania o to jak postrzegamy pewne rzeczy i przez to z takiej momentami patetycznej wypowiedzi w pełni pogodzonej ze sobą i światem psychoterapeutki wyłania się konieczność udzielenia odpowiedzi, której same nie chcemy usłyszeć. I z poczucia, że książka opisuje rzeczy oczywiste dochodzi się momentami do mało komfortowego przekonania, że niby nic, a jednak nigdy w życiu człowiek nie zrobił tego, o co prosi autorka i nie zadał sobie pytania, które Aleksandra Sileńska przed czytelnikiem niniejszym postawiła.

Tematy, które skomponowała autorka to niewątpliwie słowa od kobiety do kobiety, a właściwie DLA kobiety. Pomiędzy butelkowozielonymi okładkami znajdziemy nie-taką-znowu-wygodną definicję bycia dla siebie bliską, odcięcie brzytwą poczucia samotności od realnego osamotnienia, rozprawę z myślą "jestem beznadziejna", sporo na temat tego czy nie mamy czasu odpoczywać czy nie umiemy tego robić i mnóstwo, całe bogate w słowa i wiedzę mnóstwo informacji na temat lęku.

Niby nic, a jednak autorka porusza nie-taką-znowu-oczywistą kwestię czy nasze działania są normalne, co w mniej dyplomatycznym ujęciu oznacza "czy jestem normalna?". Odpowiada na pytanie czy jesteśmy niewdzięczne skoro pomimo dachu nad głową i czegoś w lodówce nie skaczemy pod sufit z nadmiaru szczęścia. Ważną kwestią jest umiejętność podejmowania decyzji i trwania konsekwentnie z ich skutkami, na co Mama Terapeutka wypisuje nam w tej książce receptę. Najciekawsza dla mnie jest kwestia porównywania się z innymi widziana oczami psychoterapeutyki- niby nic, a jednak...

Ta pozycja w porównaniu do poprzedniej książki jest silniej oparta o źródła, samych cytacji jest w niej aż 27. Tutaj także pojawiają się dziwne treści w szarych ramkach, które momentami przerywają zdania i wciąż brak informacji co to w ogóle jest... Korekta jest niestety gorsza, bo szczególnie po mniej więcej połowie pojawiają się literówki, błędy stylistyczne i fleksyjne- nie jest ich jakoś strasznie dużo, ale trzeba uczciwie przyznać, że poprzednia pozycja była pod tym względem po prostu bardziej dopieszczona.

Mam koleżankę z zaburzeniami lękowi i wiele razy czytając tę książkę pomyślałam, że bardzo chcę, żeby ona też przeczytała te słowa... Bo na terapię u Aleksandry Sileńskiej namawiam ją już prawie rok. W tym roku na urodziny dostanie Bliską sobie. Może to będzie pierwszy krok?

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.