Pamiętnik nastolatki recenzja

Nie wiem, czy jestem normalna... Kapcie zamiast glanów? Jacek czy Bartosz? Miłość do dwóch chłopaków jednocześnie? Rozlatujące się przyjaźnie czy zmyślone problemy? Normalna szkoła czy wstrętna buda? Dom... wariatów czy kochany domek? Czy tylko mnie się takie rzeczy przytrafiają? A Ty nie masz czasem podobnych kłopotów? Bo może mój pamiętnik jest także dla Ciebie. Nikt nas przecież lepiej nie zrozumie, niż my siebie nawzajem! Pozdrawiam, Natka.

Jak zapewne zauważyliście jestem wielką fanką fantastyki i po powieść obyczajową sięgnęłam z lekkim dystansem.

W tej pozycji pani Andrzejczuk opisuje problemy nastolatek. Jej powieść czyta się szybko i łatwo. Jakoś do końca nie mogłam się przekonać do tej książki. Cały czas mi czegoś brakowało. Chyba za bardzo jestem przyzwyczajona do fantastyki, ale fajnie było trochę się od niej oderwać.

Nie jestem przyzwyczajona do książek obyczajowych, więc nie mogłam pozbyć się myśli, że coś tu jest nie tak, że czegoś mi brakuje. Nie mniej jednak, powieść jest napisana lekkim młodzieżowym stylem. Problemy Natki, bardzo mnie wciągnęły. Razem z nią przeżywałam wszystkie zdarzenia. Irytowało mnie to, że nie mogła zdecydować się, który chłopak jest dla niej ważniejszy. Czasami wkurzało mnie jej zachowanie i cyniczne podchodzenie do niektórych spraw, ale po za tym była fajna.
Bardziej polubiłam Jacka, był miły, szczery i opiekuńczy. Nie opuścił Natki, pomimo tego iż go odtrąciła. Cała jej rodzina była zwariowana i szalona.
Po lekturze tej książki stwierdzam, że literatura obyczajowa jest zdecydowanie nie dla mnie. Bardziej wolę książki fantastyczne.