Zapomniany ogród recenzja

"Zapomniany ogród" to rodzinna saga o trzech pokoleniach niezwykłych kobiet, których oprócz więzi rodzinnych łączy także tajemnica. Jedna z nich tę tajemnicę stworzyła, druga była jej bohaterką i ofiarą, a trzecia podjęła się jej rozwiązania.

Akcja powieści toczy się w trzech planach czasowych: latach 1900-1913, 1975 i 2005. W każdym z nich kto inny jest główną postacią, dlatego całą historię poznajemy z różnych punktów widzenia, z relacji trzech kobiet, żyjących w różnych epokach i miejscach.

Pierwsza z kobiet, Nell, jako małe dziecko przypłynęła na statku do Australii , nie było przy niej nikogo. Dziewczynką zaopiekowali się pracownik portowy wraz z żoną. Stała sie ich ukochaną córka. Gdy Nell dorosła, dowiedziała się prawdy o swym nieznanym pochodzeniu i dlatego postanawia dociec prawdy.

Wskazówką do odkrycia przeszłości Nell staje się zbiór baśni, który przywiozła w swoim małym bagażu i ich autorka Eliza Makepeace. Eliza, po śmierci swojej matki i brata, trafia do dworu swojego wuja Linusa Mountracheta, jego żony Adelaine i ich córki Rose. Dziewczynki stają się sobie bardzo bliskie, traktują się jak siostry i wierzą, że przyszłość należy do nich…

Trzecią bohaterką powieścią jest Cassandra, wnuczka Nell. Cassandra w testamencie otrzymuje małą chatkę z zaniedbanym ogrodem gdzieś na kornwalijskim wybrzeżu. Chatka i ten zapomniany ogród przyczyniają się do tego, że dziewczyna postanawia dokończyć misję Nell. Cassandra opuszcza Australię, przybywa do Anglii, gdzie w końcu rozwiązuje tajemnicę strzeżoną przez przez sto lat, wyjaśniając tym samym prawdę o pochodzeniu Nell.

“Zapomniany ogród” to kolejna przeczytana przeze mnie książka, w której głównymi bohaterkami są kobiety. To one są tu najważniejsze - wpływają na losy innych kobiet, są barwne i interesujące. Przede wszystkim jednak jest to powieść o poszukiwaniu własnych korzeni, swojej tożsamości. Kate Morton zatem stworzyła niezwykłą opowieść, w której wątki historyczne mieszają się z historią rodzinną, zagmatwaną, pełną tajemnic. Wykreowała w niej niecodzienny świat, w którym śledzimy niemalże z zapartym tchem losy bohaterek, razem z nimi próbując odgadnąć prawdę. Historia to niełatwa, momentami trudna i bolesna, ale wciągająca czytelnika swoją rozbudowaną fabułą, niezwykłymi bohaterami i klimatem, takim trochę nierzeczywistym, z pogranicza magii, a to za sprawą cudnych baśni Elizy i subtelnego uroku zapomnianego ogrodu.

“Zapomniany ogród” to klasyka sama w sobie. Mistrzowski styl pisania, dbałość o każde słowo, umiejętność stworzenia zajmującej, oryginalnej historii. W dodatku Kate Morton ma niesamowity dar do kreowania niezwykle rzeczywistych opisów, do przenoszenia nas do krainy swojej wyobraźni. Ta wielowymiarowa opowieść wciąga, intryguje tajemnicą, choć moim zdaniem minusem powieści jest zbyt długo przeciągane zakończenie. Niemniej polecam tę książkę, piękną, urzekającą, emocjonującą historię o poszukiwaniu własnej tożsamości.

Cała recenzja: