Zapomniany ogród recenzja

Piękny i nostalgiczny. Dziki i nieujarzmiony. Tajemniczy ogród …. To w nim miały miejsce najbardziej inspirujące wydarzenia tej historii. To w nim narodziła się tajemnica, którą wiele pokoleń będzie chciało poznać …

Główna bohaterka, Cassandra dąży do odkrycia prawdy. Prawdy, która była skrzętnie ukrywana przez lata, a która nie daje jej spokoju. To dzięki niej dowie się, kim tak naprawdę jest. Wychowywała ją babcia, Nell O’Connor, matka nie interesowała się jej życiem. U boku babci czuła się bezpiecznie, babcia dawała jej radość z codzienności, była jej mentorką. Po śmierci zostawiła jej w spadku tajemniczy domek w Anglii, nazywany Cliff Cottage. I tajemniczy ogród wokół. Nieruchomość, o której nikt nie wiedział. Cass podąża śladami pozostawionymi jej przez Nell i krok po kroku odkrywa prawdę. Bolesną i trudną. Zagłębia się w przeszłość Nell, poznaje ludzi, którzy ją znali. I jakie tajemnice odkrywa? Takie, że jej życie się nagle zmienia … Ale wie więcej i teraz stara się zrozumieć zachowanie babci, jej skrytość i czasami nieufność wobec innych. Kim tak naprawdę była jej babka i co miała wspólnego z tajemniczą Autorką baśni, która opiekowała się nią na statku, który miał zabrać ją w podróż do lepszego życia? Czy był to tylko wytwór wyobraźni, omamy czy rzeczywiste wspomnienia kilkuletniego dziecka? Aż trudno sobie wyobrazić, jak zagmatwane i nieodgadnione mogą być losy ludzkie? Jak życie potrafi wszystko skomplikować? Ile trzeba czasu i energii, aby rozwikłać zagadki z przeszłości? Ale warto, bo prawda zawsze się obroni i potrafi wyjaśnić wiele różnych wątpliwości.

Zapomniany ogród to cudowna i wzruszająca opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, o dążeniu do poznania swoich przodków i motywów ich postępowania. Każdy z nas wie, jak ważne jest wiedza o swoich bliskich, o rodzicach i dziadkach. Każdy chce znać swoje korzenie. Prawdę o sobie, nawet jak jest niewygodna i smutna. Ale to zawsze jednak prawda. Ale to również opowieść o miłości, nie zawsze tej wymarzonej i jedynej. Każdy chce kochać i być kochany, to takie normalne i ludzkie potrzeby i oczekiwania. Ale nie każdy ma okazję w życiu być spełniony i usatysfakcjonowany. Trzeba dążyć do bycia szczęśliwym, ale nie zawsze los się do każdego uśmiechnie.

Dostaliśmy do rąk historię trzech pokoleń kobiet, odważnych i stanowczych, poruszających do głębi, których przeszłość to jedna wielka niewiadoma. Ale jej poznanie to jak zdobycie najwyższego szczytu, i to na dodatek zimą. Odkrycie tajemnic wnosi tyle dobrego do życia każdej z bohaterek, że odnosi się wrażenie, że narodziły się na nowo, z nową historią i znaną już przeszłością. I się uspokoiły i zrozumiały motywy postępowania bliskich, ich skrytość, pewną obcość i nawet oschłość. W życiu człowiek nie zawsze myśli racjonalnie, czasami działa pod wpływem chwili i impulsu i podejmują nie zawsze rozsądne decyzje. Ale ma przekonanie, że w danym momencie są one najlepsze i przyniosą bliskim same korzyści.

Ta powieść mnie zauroczyła, przeniosła w świat baśni i mrocznych tajemnic, które życie owinęło niewidzialnym bluszczem. Czułam się jak we śnie, pośród intrygujących postaci, w otoczeniu przenikliwej i niedopowiedzianej atmosfery. Gdzie myśli wędrują pomiędzy szumiącymi drzewami, zielonymi krzakami, otoczone wysokim murem. Autorka znakomicie maluje świat, bardzo plastycznie i wyraziście, w sposób przemawiający do czytelnika. Obraz, który nam opisuje nie tylko widzimy, ale również odbieramy pozostałymi zmysłami.

Po raz kolejny Wydawnictwo Albatros zaskoczyło mnie eleganckim wydaniem. Piękna okładka, zdobiona złotymi tłoczonymi elementami, takiej piękności nie sposób się oprzeć, kusi od pierwszego spojrzenia na nią …

Tej lekturze nie można się oprzeć, nie warto się przed nią bronić. Tę historię trzeba przeżyć i poznać do końca, aby później opowiadać dzieciom. Wspaniała! Wzruszająca! Elektryzująca!