Otchłań zła recenzja

Bardzo dobra książka! Podoba mi się, ponieważ:
+historia opisana w książce (fabuła)
+postacie
+warsztat literacki (cudo! Ambitna praca autora)
+konstrukcja powieści
+budowanie napięcia i dozowanie czytelnikowi informacji
+logiczna, spójna i sensowna fabuła
Minusy:
-jeden element zakończenia
-podejrzewam że zgrzyty w czytaniu spowodowane błędami w tłumaczeniu. m.in. Pistolet Glock to nie rewolwer ;)

Sięgnąłem po tego autora zachęcony pozytywnymi recenzjami i nie zawiodłem się.

1. Bardzo szczegółowo tkana rzeczywistość stanowiąca tło do przygód naszych bohaterów, opisy miasta, procesów, nawyków ludzkich, otoczenia - nie nużące, nie przydługie - a trafne i działające na wyobraźnię. Autor posługuje się językiem tak zręcznie, że ruszający z piskiem opon mustang opryskuje naszą wyobraźnię żwirem spod kół, a szał miłosnych uniesień - (pomimo braku zwykle towarzyszących teog typo powieściom opisów seksualnych zmagań) - wywołuje rumieniec na twarzy - choć autor w tym szczególe skupił się bardziej na emocjach.

2. Świetnie skonstruowane postacie, każda ma swoją historię, charakter, osobowość i sposób zachowania czy myślenia. Bohaterowie nie są jednakowi, są po prostu różnorodni - jak ludzie- i jak ludzie postępują różnie, popełniają błędy itp. Zwyrodnialcy będący kręgosłupem powieści i motorem zdarzeń także mają swoją historię, a Chattam umiejętnie dozuje informacje, właściwie robi to przez drugą stronę barykady czyli sprytnych i inteligentnych stróżów prawa, których ustami zdradza nam kolejne fakty dotyczące tajemnicy, zwyrodnialców, morderstw i tym samym pcha historię do przodu.

3. Duża wiedza autora na tematy poruszane w książce, jako czytelnik nawet przy zachowaniu tolerancji dla lekkich nagięć rzeczywistości (tutaj takich nie odnotowałem) możemy mieć pewność, że autor pisząc o sekcji zwłok czy niektórych aspektach pracy policji wie o czym pisze. Bardzo dobry warsztat i niezła praca domowa odrobiona do pisania książki!

4. Fabularnie książka jest bardzo dobra, i mogłaby być jeszcze lepsza gdyby tłumaczenie nie było takie grzeczne. Mam nieodparte wrażenie (aczkolwiek mogę się mylić), że Autor napisał dzieło brutalniejsze, dosadniejsze, a tłumaczenie nieco złagodziło i stępiło fabularne ostrze noża tnącego wyobraźnię czytelnika.

5. Nie przypadł mi do gustu jeden drobny elemencik zakończenia, aczkolwiek to już nie jest wada książki a moje #cośtyautorzenarobił.

Czy sięgnę po następne książki Maxime'a Chattama? Oczywiście! A tę (tą?) książkę mogę polecić!

14.05.2018 r.