Turyści na Wenus recenzja

Turyści na Wenus to pierwsza książka, jaką otrzymałem do zrecenzowania od portalu nakanapie.pl. Gdy tylko kurier dostarczył przesyłkę wziąłem się za czytanie.

Już na wstępie autorka, Aneta Jabłonowska, ostrzega, że w jej książce będą same dialogi, nie będzie tu żadnych opisów miejsc czy ludzi. Tylko i wyłącznie rozmowy poszczególnych osób, bohaterów powieści, bo jak się okazuje nasza Biblioteka Narodowa sklasyfikowała książkę jako powieść, mimo że jest napisana w formie dialogu. To pozycja, która połączyła science-fiction z powieścią obyczajową, z elementami humoru.

Dla kogo jest ta książka? Kto może się nią zainteresować? To wizja kosmosu i ziemi po roku 3000. Wizja każdego z nas, ponieważ sami musimy sobie wyobrażać, co takiego widzą, jak wyglądają, gdzie i skąd zmierzają poszczególne postaci powieści. To książka dla tych co mają bujną wyobraźnię, którzy mogą na podstawie rozmów wyobrazić sobie bohaterów, planety, gwiazdy i rzeczy związane z przyszłością. A więc pobudzamy swoją wyobraźnię i ruszamy z planety Ziemi w odległe zakątki galaktyki. Zabierzmy ze sobą swoją fantazję, kreujmy postacie, ubierajmy je w cechy fizyczne, a przy okazji malujmy swoje własne krajobrazy przestrzeni kosmicznej. 

Jest rok 3000, albo i później. To już nie ma znaczenia, rok w tą czy 100 lat :). Ci, którzy ruszają, by odwiedzić Wenus i poznać jej nieziemski klimat, nie muszą się obawiać, że warunki tam panujące, nie zmiażdżą ich. Mimo że kosztuje to słono jak na te kosmiczne czasy, to chętnych nie brakuje. Płacą swoje fortuny, by przejść czterokilometrową trasę, choć nie jest to tak krótki dystans, jak nam się wydaje. Żeby uspokoić podróżników przygotowano im na szlaku dodatkowe atrakcje - zadania, by trochę pomóc im przyzwyczaić się do panujących warunków.

W tym czasie na Ziemi ludzie mieszkają w specjalnych strefach, kontrolowanych przez rządzących. Za murami stref Ziemia porośnięta jest lasem, który zajmuje większą jej część. Niestety las jest tylko w strefie marzeń mieszkańców. Tylko niewielka grupka może dostać pozwolenie na zamieszkanie terenów poza strefami.

Podróżowanie międzyplanetarne to już normalność. Technika pozwala na szybkie przemieszczanie się między planetami Układu Słonecznego. Ludzkość ogarnęła Wszechświat, który ujarzmia na swój sposób, budują nowe miejsca, by ludzie mogli je zasiedlać. Mars, Wenus, Księżyc, wybieraj! I ruszaj w drogę, lecz najpierw musisz potrenować, bo nie każdy nadaje się na taką podróż.

Pozycja Anety Jabłonowskiej jest specyficzna. Ktoś, kto lubuje się w powieściach, gdzie dialogi stanowią część książki, mogą szybko się zniechęcić. No i wszędobylska buźka :). 

Książkę przekazuję do zbiorów mojej biblioteki. Może ktoś z chęcią ją przeczyta?