Turyści na Wenus recenzja

Jest rok któryś po 3000. Ziemia opustoszała... życie toczy się na niej w kilku ściśle ograniczonych strefach. Poza strefami odradza się przyroda. Możliwość zamieszkania poza strefą, na terenie zalesionym, jest ogromnym przywilejem i wymaga uzyskania pozwolenia od prezesa strefy.
Ludzkość przeniosła się w kosmos, na Marsa, na księżyce, na dyski. Niektórzy spędzają życie eksplorując nowe planety w poszukiwaniu surowców i minerałów nieznanych na Ziemi. Kwitnie handel złożami - brzmi znajomo, prawda?
Dzieci od najmłodszych lat są przystosowywane do życia w kosmosie. Wytrzymują zwiększone ciążenie, wysokie i niskie temperatury, są odporniejsze na stresy i wysiłek. Urlopy spędza się na innych planetach.
Poza naszą galaktyką znaleziono planetę bliźniaczo podobną do Ziemi... ludzkość przygotowuje się do zasiedlenia Nowej Ziemi, wielka Arka wyruszy w podróż, która będzie trwała 400 lat. Jest wielu chętnych mimo, że wiedzą o Nowej Ziemi tylko tyle, że nadaje się do zamieszkania. Czy czeka na osiedleńców z Ziemi? Czy i jakie życie na niej istnieje? Lądownik, który na niej wylądował wykonał podstawowe badania i przesyła zdjęcia bujnej roślinności, w której być może toczy się jakieś życie.
Wenus - planeta była nieprzyjazna ludziom, ale dzięki laserom zdołano rozproszyć warstwę chmur, dzięki czemu jest chłodniejsza, zmniejszyło się ciśnienie i poprawiła się nieznacznie widoczność. Warunki zbyt trudne by tam mieszkać, ale turyści chętnie odwiedzają ten dziki, pusty świat. Czy rzeczywiście pusty? Czy wolno ludziom niszczyć naturalne środowisko innych planet dla swojego widzimisię ? Maks i Ana z wysiłkiem pokonują cztery kilometry trasy turystycznej nieustannie konwersując. Ana zauważa jakiś dziwny ruch... czy to wiatr ? Książka składa się z samych dialogów co sprawia, że czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Dialogi są czasem poważne, czasem śmieszne, czasem czytelnik zmuszony jest do przemyśleń. Mam nadzieję, że będzie ciąg dalszy bo ciekawią mnie losy Any, Maksa i innych bohaterów.