Ona recenzja

Piotr Lange od nastolatka pielęgnuje w sobie fascynację sąsiadką. Obserwuje, fotografuje, wyobraża ją sobie, a nawet wchodzi potajemnie do jej pokoju, by skraść trofeum dla siebie. W końcu, po latach, za sprawą aranżacji ich drogi z powrotem się przecinają. On chce za wszelką cenę sprawić, by Alicja go pokochała.

Są autorzy, którzy swoimi dziełami sami sobie stawiają poprzeczkę bardzo wysoko. Do takich należy Adrian Bednarek. Już dawno skończyła mi się skala na ocenę dla tego autora. Kolejna książka i kolejna, której wystawiam wysoką notę. Choć oczekiwania miałam duże, pisarz nie dość, że im sprostał, to po raz kolejny zaskoczył. "Ona" została zakwalifikowana jako thriller erotyczny jednak dla mnie więcej było erotyki niż dreszczowca.

"Ona" jest całkowicie różna od książek, które dotychczas czytałam, nie tylko tych spod ręki Adriana Bednarka. Pierwszy raz spotykam się z pierwszoosobową narracją kierowaną bezpośrednio do innej postaci z książki niezależnie od tego, czy był to dialog między nimi, czy wewnętrzny monolog bohatera.
Po raz pierwszy czytałam rasowy erotyk, z dużą ilością scen zbliżeń, widzianych oczami mężczyzny. Choć sam autor również stawiał pierwsze kroki w gatunku te wyzwanie pisarskie wyszło perfekcyjnie. Udało mu się stworzyć fascynujący, obłędny, uwodzicielski "specyficzny klimat". Zaskoczyła mnie intensyfikacja i natężenie wątku erotycznego, ale dzięki różnorodności nie miałam wrażenia przerostu ilościowego.
Sam thriller jest mniej brutalny niż dotychczasowe z dorobku autora. Mroczne sekrety uwalnia sukcesywnie stopniując napięcie, a zwrotami akcji piętrzy poczucie zagrożenia.
Same postaci, jak zawsze wielowymiarowe i opętane żądzami. Nie sposób do końca odkryć, co siedzi w owianych mgłą mrocznych zakamarkach ich umysłu. W cyklu o Kubie Sobańskim bohater był wyrachowanym egoistą. W porównaniu do niego Piotrek jest wrażliwym egoistą. A Ona - nieodgadniona... Niemniej wszystkim postaciom stworzonym przez autora przydałby się ciepły kącik, w budynku z zakratowanym widokiem, w którym opiekę sprawują specjaliści od psychiatrii.
Autor potrafi wywołać śmiech swoimi niepowtarzalnymi metaforami, których ciężko doszukiwać się u innych pisarzy.

Finał ze słodko - gorzkim posmakiem, kontrowersyjny, zaskakujący.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Amare, a Adrianowi za dostarczenie, po raz wtóry, czytelniczego kaca.