Miasto mafii recenzja

Czy historia jest ciekawa? NIE
Czy bohaterki są irytujące? TAK
Czy jest dobrze napisana? NIE
Czy jest nudna? TAK
Czy jest oryginalna? NIE

Właśnie na tym można skończyć, ale czasem warto dać książce się bronić.

Pierwsze sto stron wydaje się interesująca. Mamy Emmę - zwykłą, prostą dziewczynę, która przez przypadek jest świadkiem "ataku" na mafię rządzącej miasteczkiem. Cała sprawa szybko się rozwiązuje i chociaż dziewczyna myśli, że to koniec, staje się więźniem bossa. Kolejne dwieście ciągnie się jak flaki z olejem. Dno, dno, dno.... Cytując znaną piosenkę: "pić, jeść, spać" i nic się nie dzieje. Przy niektórych rozdziałach miałam wrażenie, że czytam przepis na ciasto - totalny brak emocji, wszystko wypisane po przecinku. Na dobre wszystko jest wytłumaczone, jak chłop krowie na rowie w ostatnim rozdziale - naprawdę, cała fabuła.

Podczas pierwszych rozdziałów myślałam, że Olivia - przyjaciółka Emmy ma IQ poniżej 80, ale późniejsze zachowanie głównej bohaterki uświadomiło mnie, że ona też nie grzeszy inteligencją. Pierwszy przykład z brzegu? Jest przetrzymana, jak to określała, w pałacyku mafii, nie wie po co, od kilku dni trzymają ją w jednej z sypialni, bo piwnica była zajęta, powiedziałabym, że nawet zastraszana i pierwsze, co robi po ucieczce z pokoju to? - idzie uprawiać seks ze swoim porywaczem. Logiczne, prawda? Zawsze wszyscy się śmieją z dziewczyn z romansów, że wiążą się z mężczyznami, którzy nimi gardzą, ale tu jest jeszcze gorzej niż w jakimkolwiek erotyku, który czytałam.

Jedyne, co mi się naprawdę podoba w tej książce to okładka.

Nie wiem, co mogę jeszcze dodać na ten temat. Mam wrażenie, że wydawnictwo wypuszcza już byle co z wattpada, byleby kasa się zgadzała. Nie martwią się tym, że to autor za nich oberwie.

To pierwsza książka pani Kingi i nie można wiele oczekiwać, ale to dobry przykład tego, że niektóre wydawnictwa wydają coraz to gorsze powieści w cukierkowej oprawie. Niedługo ukaże się "Nie mój dług" i oby było to dużo lepsze niż "Miasto mafii".