Zgorzelisko recenzja

Trzy historie. Dwa pokolenia. Jedno miejsce skrywające mroczą prawdę o nich wszystkich.

To hotel Rysy w Zakopanem, ukryty głęboko w lesie ośrodek wypoczynkowy dla dygnitarzy partyjnych.

Gerard, Karolina i Radek.

Ten pierwszy z parciem na władzę i karierę polityczną, bez względu na efekt końcowy, na wszystko gotowy, jeszcze psycholożkę i byłego żołnierza w komplecie znajdziecie.
Wszyscy się tam spotykają, bo do wyjaśnienia sprawy z przeszłości mają.

Do czego ta trójka bohaterów dąży?
Co ich łączy?

Mamy tu z ogromną wrażliwością nakreślony obraz trudnych, naznaczonych bólem relacji rodzinnych, na które z pewnością znaczący wpływ mają od lat w sercu chowane urazy, które niszczą i zżerają człowieka od środka, i blizny, nie tylko te, ukryte pod ubraniem.
Czy każdą krzywdę można wybaczyć i zapomnieć o tym, co przyniosło tyle cierpienia? Czy powrót do korzeni coś zmieni, a odkryta prawda wyzwoli i odpowiedzieć na dręczące pytania pozwoli? Czy przyniesie upragniony spokój, czy jeszcze bardziej pogrąży w mroku? A może już zawsze w głowie będą wybrzmiewać echa winy, choć nie przez nich popełnione okrutne czyny, a bolesna przeszłość ciągle będzie się kłaść cieniem na teraźniejszości?
O nienawiści przechodzącej z pokolenia na pokolenie, gdzie naprawdę trudno o rozgrzeszenie, o tylko z pozoru, poczuciu wolności, bo nie sposób uwolnić się od żalu i bolesnej przeszłości, o czynach niezawinionych i konsekwencjach niesłusznie poniesionych, gdzie jedno zdarzenie obraca w pył czyjeś marzenie. Tak się dzieje w sytuacji, kiedy bardziej od cierpienia na twarzy syna, liczy się dyscyplina.
Choć trzydzieści cztery lata mijają, cienie zza grobu wciąż się wyłaniają.
Nie lubię zimy, ale książki w tym klimacie uwielbiam, ta naprawdę bardzo mi się podobała (oh, ta góralska gwara ❤️)
To moim zdaniem niezwykle intrygująca opowieść, świetny thriller psychologiczny, w którym dzieje się ciekawie i naprawdę dużo. Tajemnice, intrygi i mrok, góralska gwara i góry, uwierzcie, to naprawdę kawał dobrej lektury.
Podobno za mundurem panny sznurem...
Tym razem nic z tego, bo moje serce w całości należy do muszkietera jednego❤️