Królowa cukru recenzja

Dlaczego czarna kobieta nie nada się do prowadzenia plantacji cukru? Zasady rządzone światem amerykańskiej plantacji trzciny cukrowej sprawiają, że tą branżą trudnią się wyłącznie mężczyźni i tak się wówczas utarło. Autorka powieści zmieni to przekonanie pokazując historię Charley, która jako pierwsza z kobiet zasiądzie na tzw. cukrowym tronie.
Spadek, jaki bohaterka otrzymała od swojego ojca wcale nie okazuje się dobrodziejstwem tylko utrapieniem. Plantacja, a w szczególności stan w jakim ją zastała nie napawał do optymizmu. W środowisku plantatorów czarna kobieta nie wzbudza zaufania, jest wyśmiewana i spotyka się z wieloma uprzedzeniami rasowymi. Do tego dochodzi kolejny problem związany z przejęciem plantacji - brat Ralph rości sobie prawo do części spadku, to człowiek o ciemnej przeszłości, któremu Charley będzie musiała stawić swe czoło.
Bohaterka jest odważna i zamierza postawić na nogi zastaną w opłakanym stanie plantację. Problemy piętrzą się jeden po drugim, brakuje pieniędzy, odpowiedniego sprzętu, rąk do pracy. Jedyne czego nie brakuje Charley to energii i samozaparcia, które sprawia, że pomimo licznych błędów wyciąga z nich wnioski na przyszłość. Tylko ciężką pracą i własną niezłomną siłą można osiągnąć zamierzony cel. 
W książce mamy dokładne opisy pracy na plantacji, wszystkich kolejnych etapów, wszystkich sprzętów - momentami nieco nużą i sprawiają, że musiałam oderwać się choć na chwilę. Monotonne opisy są przeplatane nagłymi zwrotami akcji w ten sposób, aby czytelnik nie zanudził się na śmierć. Pomimo ,że początek powieści jest bardzo schematyczny i wielokrotnie powtarzalny , bo mamy obcą kobietę w nowym środowisku, które niekoniecznie jej sprzyja, mamy uprzedzenia rasowe i walkę o równouprawnienie, tak zakończenie nie jet już typowo szablonowe. 
W powieści toczy się też osobny wątek Ralpha, który jest związany z przeszłością bohaterki. Nie będą to łatwe relacje, padnie wiele gorzkich słów. Autorka pokazuje nie tylko historię Charley walczącą o przyszłość plantacji, ale sięga głębiej do korzeni związanych z niewolnictwem południa Ameryki. Pomimo, że minęło wiele czasu mieszkańcu Luizjany wciąż kierują się uprzedzeniami rasowymi, traktując czarnych jak oddzielny podgatunek. Charley jest najlepszym przykładem ,że nawet w tak niesprzyjającym środowisku dzięki niezłomności charakteru i wielu przeciwności losu jej plantacja staje na nogi, a ona sama zostaje okrzyknięta lokalną "królową cukru".