Nora recenzja

Wielkimi krokami zbliżam się do zakończenia swojej przygody z policjantami z Lipowa Katarzyny Puzyńskiej. Chociaż patrząc na panią Kasię, która co jakiś czas wydaje kolejny tom, może okazać się, że ta podróż będzie jeszcze trochę trwać. Na razie skupmy się na kolejnym kryminale z tego cyklu, czyli "Norze".

Gdy z bogatego domu po raz kolejny ucieka młoda i zbuntowana dziewczyna, Berenika, początkowo nikt nie zwraca na to uwagi. Jednak to zniknięcie różni się od pozostałych, a w dodatku ściśle związane jest z pewnym dojrzałym mężczyzną. Przyjaciółki Bereniki nie mają żadnych wątpliwości, że coś złego się jej przydarzyło i wszczynają alarm. Poszukiwaniem nastolatki zajmują się Podgórski oraz Strzałkowska, a pomaga im oczywiście Klementyna. Głównym podejrzanym jest właśnie ojciec jednego z policjantów. Czyżby ten mężczyzna był faktycznie zamieszany w zniknięcie Bereniki? I co właściwie się z nią stało? Tymczasem Weronika podąża tropem tajemniczej wiadomości od pacjentki szpitala psychiatrycznego, Valentin Blue. Zanim jednak decyduje się z nią spotkać, ktoś morduje pacjentkę. Być może wiedziała ona coś, czego nie powinna. Równolegle w okolicach zaczynają pojawiać się kolejne ciała. Najpierw brutalnie okaleczona kobieta, a potem jeszcze zwłoki dwojga mężczyzn w starej studni. Czy ekipie Daniela uda się rozwiązać te zagadkowe sprawy zanim morderca ponownie zaatakuje? Jaką rolę w tym wszystkim odegrał pewien wypadek sprzed niemal dwudziestu lat? I czy osobiste problemy naszych policjantów przeszkodzą im w drodze do kariery?

W części dziewiątej sagi lipowskiej nasi główni bohaterowie jakby nieco się uspokoili, stali się bardziej przewidywalni i mniej spontaniczni, a co najważniejsze, ich prywatne kłopoty także zostały zepchnięte na boczne tory. Nie miały one już takiej destrukcyjnej siły co poprzednio, nie były też tyle razy wspominane w tej fabule, co zaliczam jako duży plus, gdyż zaczynało mnie to już męczyć.

Tym razem autorka stworzyła chyba najbardziej skomplikowaną fabułę, z wieloma jakże różnorodnymi wątkami, a do tego z całą masą nowych i dynamicznych bohaterów. Czasami potrzebowałam chwili, by przypomnieć sobie kto jest kim i jaką tutaj odgrywa rolę. Ta historia wymagała ode mnie skupienia, gdyż ciężko było mi ot tak zrozumieć sens tej powieści i nic nie przegapić. Nawet jej obszerny rozmiar nie przeszkadzał mi w przeżywaniu ekscytacji, gdyż całość nadal sprawiała wrażenie lekkiej i przyjemnej opowieści, od której ciężko było się oderwać.

Akcja nieprzewidywalna i bardzo spontaniczna. Z całą masą intryg, pośród których bohaterowie przebierali do woli, a do tego mroczne i niebezpieczne tajemnice, które dopominały się o swoje ofiary. W tej historii nie ma prostych rozwiązań, tutaj wzajemne powiązania są tak silne, że pociągnięcie niewłaściwego sznurka, może przynieść niemiłe konsekwencje. Cokolwiek się nie zrobi, wymaga to ogromnego poświęcenia, a o tym akurat naszym bohaterom nie trzeba przypominać. To oni w znacznej mierze byli motorem napędowym tego kryminału i to od nich zależało, jak dalej potoczy się akcja.

Podsumowując, "Nora" Katarzyny Puzyńskiej to jedna z najbardziej zakręconych i tajemniczych części tej serii. Rozbudowana fabuła, skomplikowane wątki kryminalne, społeczno-obyczajowe i psychologiczne oraz niezwykle charyzmatyczni i nieprzewidywalni bohaterowie. To wszystko sprawia, że owa historia od samego początku, aż do ostatnich stron, wciąga, intryguje i ekscytuje. Super!