O swoim życiu i pracach recenzja

Wydawnictwo SBM zdecydowało się pokazać czytelnikom książkę wyjątkową, a mianowicie wspomnienia Marii Skłodowskiej-Curie pt. „O swoim życiu i pracach”. Publikacja została uzupełniona o życiorys Piotra Curie. Chyba nikomu nie trzeba przypominać, czym wsławili się ci wybitni naukowcy. Pozostaje spojrzeć na ich dokonania ich własnymi oczami.

Autobiografia Marii Curie opisuje jej ścieżkę edukacyjną i naukową, jednak pomija cały kontekst społeczny. Wszak w jej czasach dostęp do uczelni wyższych nie był czymś powszechnym dla kobiet. Na terenie zaboru rosyjskiego uczelnie w ogóle nie funkcjonowały. Wyjazd za granicę wiązał się z ogromnym wysiłkiem finansowym całej rodziny, jednak we wspomnieniach Marii te kwestie zupełnie nie mają znaczenia. Dla Marii, ale również dla Piotra, liczy się tylko nauka. Wspomnienia naukowczyni koncentrują się wokół dokonań laboratoryjnych i trudów pracy w surowych i ubogich warunkach. Kwestie rodzinne i uczuciowe schodzą na dalszy plan, chociaż nie zostały całkowicie pominięte. Z opisu życia prywatnego wyłania się historia dwojga ludzi pochłoniętych wspólną ideą i połączonych niebywałą wspólnotą myśli.

Postać Marii Curie od dawna mnie fascynowała, więc nie znalazłam w książce informacji, które by mnie zaskoczyły. Poza naukową pasją noblistka pielęgnowała i podkreślała uczucia patriotyczne wobec kraju zajętego przez zaborców, a po odzyskaniu niepodległości starała się służyć swoimi wpływami dla dobra Polski.

Styl pisarski Marii Curie jest potoczysty i widać, że należy do innej epoki. Posługuje się złożonymi zdaniami i kwieciście opowiada o swoim życiu. Może być uciążliwy dla młodego czytelnika, jednak ja takim zawsze się zachwycam. Kto wie, czy nie byłaby również świetną pisarką, gdyby jej życie potoczyło się inaczej.

Książka została uzupełniona o liczne zdjęcia małżeństwa i rodziny Curie. Całość stanowi zatem ciekawy dokument, który pokazuje życie wybitnej pary, której sukces zawodowy nie poszedł w parze z prywatnym szczęściem. Bo choć tworzyli udane małżeństwo, nie było im dane cieszyć się nim długo. Polecam książkę osobom, które nie znają innych biografii noblistki.