O swoim życiu i pracach recenzja

Dokładnie 90 lat temu w świecie nauki zabrakło wybitnej kobiety. W 1934 roku po przebytej chorobie zmarła Maria Skłodowska-Curie, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla, odkrywczyni dwóch pierwiastków promieniotwórczych i najpopularniejsza na świecie polska naukowczyni. By uczcić pamięć o tej wybitnej kobiecie, rozmaite wydawnictwa publikują powieści i opowiadania, których bohaterką jest słynna Polka. Tak się składa, że Wydawnictwo SBM postanowiło oddać głos jej samej publikując fragmenty autobiografii Marii Skłodowskiej- Curie pt. „O swoim życiu i pracach. Autobiografia. Piotr Curie”.

Oddana w ręce czytelników pozycja to uzupełnione wydanie autobiografii noblistki, która po raz pierwszy ukazała się w j. polskim w 1935 roku, dzięki przekładowi brata i siostrzenicy uczonej. Nie brak w niej licznych fotografii rodziny Curie, portretów Marii i Piotra oraz zdjęć upamiętniających naukowe spotkania najsłynniejszych badaczy I połowy XX wieku. Największą wartość tej książki stanowią jednak wspomnienia samej autorki podzielone na dwie części. W pierwszej z nich przedstawia Nam w telegraficznym skrócie jej życie od narodzin aż do śmierci ukochanego Piotra Curie. W drugiej zaś, poświęconej w całości mężowi, z czułością prezentuje jego życiorys, aż do feralnego 19 kwietnia 1906 roku i tragicznego zgonu francuskiego naukowca.

Wspomnienia Marii to słodko-gorzka opowieść o życiu w naukowym świecie zdominowanym przez mężczyzn, w którym brak środków finansowych ograniczał naukowców do tego stopnia, że wielu z nich musiało porzucić prace badawcze, a inni zaś, jak państwo Curie, zmuszeni byli wydłużyć swoje badania w wyjątkowo niekorzystnych warunkach. Ów niedostatek finansowy to przykry leitmotiv tej zajmującej autobiografii.

Dla równowagi jest w tej opowieści wiele pięknych i szczerych uczuć, którymi obdarzali się członkowie rodziny Curie. Jest bezinteresowna miłość dwojga naukowców, która pozwoliła im osiągać naukowe szczyty, odkrywać to, co nieodkryte i stworzyć silną, ugruntowaną więź, cenniejszą niż wszelkie bogactwo tego świata. I właśnie dla tych fragmentów polecam Wam tę budującą, miejscami naukową lekturę wspomnień Naszej noblistki.