Niezwyciężony recenzja

 Długo się ze Stanisławem Lemem obwąchiwałem, zanim sięgnąłem po Niezwyciężonego. Przy tak pomnikowym pisarzu, który pozostawił po sobie olbrzymią, różnorodną, powszechnie docenianą i nie ma co ukrywać, nie najlżejszą twórczość, wybór tej pierwszej książki jest kluczowy, żeby się nie zrazić i nie odpaść na początku drogi. Najpierw próbowałem z Solaris w wersji audio, w formie (świetnej) superprodukcji - po pierwszym odsłuchanym rozdziale odpadłem. Ta niewielka próbka pisarstwa Lema utwierdziła mnie w przekonaniu, że Lema po prostu trzeba przeczytać, że zmysł wzroku i skupienie będą mi niezbędne i tak odwlekałem to spotkanie, aż w końcu trafiłem Niezwyciężonego.
 
 Niezwyciężony jest świetną książką i to jest fakt, poparty ponad trzema setkami recenzji i prawie sześcioma tysiącami ocen. Niezwyciężony ma wszystko to, czego brakuje dzisiejszej popularnej literaturze SF, tym wielotomowym historiom w stylu zabili go i uciekł, potem znowu go zabili, ale ktoś go wskrzesił i tak toczy się to perpetuum mobile, napędzane dolarami ze sprzedaży kolejnego tomu. Niezwyciężony nie ma nawet 300 stron a jest powieścią tak gęstą, tak plastycznie napisaną i wciągającą, że można w niej przepaść. Pomimo, że został napisany w 1964 roku, nie trąci archaicznością, a problemy i dylematy moralne, które Lem wziął na warsztat, są według mnie bardziej aktualne dzisiaj niż w chwili jego pierwszego wydania. 
 
 No właśnie dylematy moralne. Jedną z głównych przyczyn, dla których do tej pory omijałem Lema, była łatka jaką mu przyprawiono, to znaczy filozofa futurysty. Bałem się, że dostanę moralitet opakowany w jakąś nieskomplikowaną akcję, mającą na celu jedynie lekko zamaskować dyskurs filozoficzny, taką pogadankę dla nerdów ubraną w szatki SF dla niepoznaki i całe szczęście się zawiodłem, bo niezwyciężony od pierwszej strony trzyma w napięciu i nie puszcza aż do ostatniej; więc jeśli tak jak jak obawialiście się, Lema, że będzie przegadany, że archaiczny, że nudny, ale głupio napisać inaczej, bo wszyscy chwalą i po co wyjść na głąba, to nie przejmujcie się tylko czytajcie, bo naprawdę warto.