Milcząc jak grób recenzja

Pierwsze spotkanie z twórczością danego autora jest dla mnie zawsze czymś wyjątkowym, nie tylko w przypadku debiutów. Małgorzata Rogala jest już uznaną pisarką, a jednak w moje ręce dopiero teraz trafiła jej najnowsza powieść.

"Milcząc jak grób" określiłabym wymyślonym przeze mnie mianem lekkiego kryminału, nie mylić z komedią kryminalną. Chodzi zwyczajnie o to, że nie znajdziemy w takiej książce brutalnych opisów zbrodni, jest bardziej skoncentrowana wokół warstwy społecznej i samego śledztwa. Nie umniejsza to w żaden sposób intrydze ani nie odbiera przyjemności z czytania, jednak miłośnicy mocnych wrażeń muszą obejść się smakiem i warto mieć tego świadomość, przystępując do lektury.

Styl Małgorzaty Rogali jest z całą pewnością wyjątkowy. Bardzo dba ona o detale, operując szerokim wachlarzem słów. Nie brakuje w tej powieści określeń specjalistycznych, na przykład przy opisywaniu prac ceramicznych. I choć za pierwszym razem mnie to bardzo zainteresowało, to powtarzanie tych sekwencji w kilku scenach było w moim odczuciu niepotrzebne, nie wnosiło nic nowego do akcji i mogło być spokojnie zastąpione stwierdzeniem, że bohaterka wykonała wszystkie konieczne czynności. Pojawiło się kilka nudniejszych momentów, ale na szczęście dość szybko autorka serwowała kolejne poszlaki, bo nie można mówić w kontekście tej książki o bombach.

Uwielbiam klimat małych społeczności, ale tym razem został on potraktowany zbyt schematycznie i pobieżnie. Opisy Pełni oddawały urok odciętej od świata mieścinki, zabrakło mi jednak nacisku na relacje międzyludzkie. Ciągłe podkreślanie tego, że wszyscy się znają nie szło w parze z wydarzeniami, które by to obrazowały. Momentami było wręcz przeciwnie, a że ostatnio często czytam te małomiasteczkowe kryminały mocno mi to zgrzytało.

Intryga jest najmocniejszą stroną tej powieści i uważam tak, mimo że mój pierwszy podejrzany okazał się faktycznym sprawcą. Przewidywalność z reguły dyskwalifikuje powieść w moich oczach, ale Małgorzacie Rogali udało się prowadzić akcje w taki sposób, że nie przeszkadzało mi to, że w mojej głowie puzzle ułożyły się znacznie szybciej niż u śledczych, w końcu mi wystarczyło przeczucie, a oni musieli jeszcze znaleźć dowody.

Polubiłam też bohaterów, choć to taka sympatia na kredyt, bo mam wrażenie, że nie poznałam zbyt dobrze nawet głównej postaci. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach tej serii autorka pozwoli mi bardziej się z nimi zżyć.

"Milcząc jak grób" to kryminał z potencjałem i bardzo liczę na to, że ten potencjał będzie wzrastał wraz z ilością tomów cyklu, a przede wszystkim będzie jeszcze lepiej wykorzystywany przez Małgorzatę Rogalę.

Moje 7/10.