Ofiara losu recenzja

Przychodzę do Was dziś z kolejną książką Camilli Läckberg. Przyznaję, że jestem rozczarowana, bo ten tom troszkę mi się ciągnął, a po poprzednich dwóch liczyłam na dalszy wzrost formy autorki. Wątek kryminalny był interesujący, ale mimo to nie mogłam się wciągnąć w fabułę, nudziła mnie.

W miejsce Ernsta na komisariacie w Tanumshede zatrudniona zostaje kobieta. Hanna od razu rusza z Patrikiem do zgłoszenia - wypadku samochodowego. Ofiara, która nawet okazjonalnie nie piła alkoholu, ma we krwi śmiertelną dawkę, a dodatkowo ślady po skrępowaniu. Policja odkrywa, że podobnych przypadków było więcej...

W tym czasie w Tanumshede kręcone jest reality show. W tak małej miejscowości wzbudza to oczywiście olbrzymią sensację, mieszkańcy chętnie zobaczyliby się w telewizji, za to uczestnicy bez ograniczeń korzystają ze swojej sławy. Myślę, że ten wątek nudził mnie najbardziej, nawet bardziej niż przygotowania do ślubu Eriki i Patrika. Autorka przy pomocy samozwańczych gwiazdeczek ukazuje różne problemy społeczne, co jest bezsprzecznie wartościowe, ale bardzo spowalniało akcję.

Wczoraj skończyłam czytać piątą część i zdradzę Wam już, że mocno się w nią wkręciłam. Mam wrażenie, że u Läckberg mniej znaczy lepiej. Uwielbiam wielowątkowe historie, ale nie w przypadku Szwedki.

Jej legenda trochę ją wyprzedza. Określanie jej królową kryminału jest mocno na wyrost. Miałam przyjemność czytać książki wielu autorek, które bardziej na taki tytuł zasługują. Może ja jestem uprzedzona do literatury skandynawskiej i dlatego nie rozumiem fenomenu Läckberg, chociaż o wiele bardziej podoba mi się jej nowa odsłona, tak mocno krytykowana przez jej fanów.

Myślę, że dużą rolę odkrywa też tłumaczenie. Wydawnictwo Czarna Owca ma w moim odczuciu spory problem z tym kluczowym elementem przy wydawaniu książek zagranicznych autorów i nie dotyczy to tylko powieści Läckberg. Być może to jest też przyczyna złego odbioru wielu pozycji przez polskich czytelników.

Dokończę tę serię, ale z pewnością nie zajmie miejsca wśród moich ulubionych.

Moje 6/10.