Ofiara losu recenzja

Czwarta część sagi o Fjällbace zapewnia dobre napięcie i niebanalną zagadkę. W Tanumshede dochodzi do wypadku drogowego, który pozornie, jak większość, wydaje się sprawą do szybkiego zamknięcia - ofiara ostro napruta, koniec, następny.

Jednak już na miejscu wypadku Patrikowi Hedströmowi coś nie dawało spokoju. Jak się okazuje po sekcji, nienaturalne zsinienia i klej wokół ust oraz śmierć wskutek wysokiego poziomu alkoholu (6.1 promila!) nie pasują raczej do teorii wypadku. Policja zaczyna mieć swoje podejrzenia. W sprawie zaczynają pojawiać się nowe tropy z zamierzchłej przeszłości.

Jednocześnie, do miasta zjeżdża się ekipa i kręcony jest tandetny reality show, przy którym Big brother wydaje się pełną kulturką. Młodzi uczestnicy zakochani są w imprezach, alkoholu i samych sobie. Niestety i między uczestnikami dochodzi do zgrzytów, a jak można się domyślać i między nimi w końcu pojawia się trup. Prędzej czy później przecież można było się tego spodziewać.

Czy te pozornie dwie różne sprawy jakoś się łączą? To musicie, Drodzy czytelnicy, sprawdzić sami, bo sama się zaskoczyłam.

Nie można też zapomnieć o świeżej krwi w szeregach Policji Tanumshede - do oracy przybywa twarda Hanna Kruse, tylko czy, choć pozornie czysta jak łza, można jej ufać?

Tyle się dzieje, policjanci są wykończeni, a do tego poznajemy również urywki życia prywatnego Mellberga i jesteśmy świadkami przygotowań do ślubu Patrika i Eriki. Tak, jak czasami bywają drażniące tego typu wątki w innych kryminałach, tutaj dobrze rozładowują napięcie i pozwalają wczuć się w obraz prawdziwej rodziny z realnymi problemami. Zmęczenie Patrika jest wręcz namacalne, tak samo jak dylematy Eriki. Całkiem to wszystko zgrabnie połączone.

Läckberg prowadzi akcję w dwóch kierunkach dając naprawdę dużo do myślenia, a wszystko na końcu zgrabnie łączy. Byłam nieco zaskoczona, prawie do końca nie mogłam rozwikłać zagadki. Super! Naprawdę świetnie się przy tej książce bawiłam, jest to według mnie najlepsza do tej pory część z sagi o Fjallbäce.