Nierozłączne recenzja

Przyjaźń, największy skarb. Wzajemne zrozumienie, zaufanie, lojalność, wsparcie i pomoc. Zawsze i wszędzie. Przyjaźń nie ma określonego początku ani końca, nie jest powiedziane ile czasu musi trwać. To szczera relacja, dająca radość i spełnienie obu stronom. Prawdziwa nie zazdrości, nie ma w niej miejsca na pychę czy wyniosłość. Przetrwa wszystko. Jest silniejsza niż upływ czasu czy odległość. Idealnie kwintesencję przyjaźni oddają słowa Jima Morrisona "Prawdziwy przyjaciel jednak to ktoś przy kim możesz być całkowicie wolnym, być sobą i czuć. Albo nie czuć nic. Akceptuje wszystko cokolwiek odczuwasz w danej chwili (...) pozwolić komuś być tym kim naprawdę jest".

Sylvie i Andree. Różni je wszystko, od temperamentu po status społeczny. Od chwili, gdy się pierwszy raz spotkały, nawiązuje się między nimi nić porozumienia. Pomimo niezadowolenia dorosłych, spędzają ze sobą każdą chwilę. I zdawać, by się mogło, że ta relacja będzie trwać zawsze, ale okrutny los, doprowadzając do tragedii, przerwie to co niezwykle cenne.

Krótka historia prawdziwej przyjaźni. Smutna. Porusza serce. Rani, ale jest piękna w tym co przekazuje. Znajomość od najmłodszych lat. Dziecięca radość i naiwność. Młodzieńczy zapał. Stają się sobie tak bliskie, że nierozłączne. Razem pomimo wszystko, by szczęście mogło trwać. Tak chciały i tak było. Niestety czasy, w których przydarzyła się ta znajomość były okrutne.

Początek XX wieku. Francja. Dwa różne światy. Przyciągały się i przenikały. Oddane sobie bezgranicznie. Młodzieńcze lata to nie tylko beztroski czas, to również ciemna strona człowieczeństwa. Obarczanie dziecka odpowiedzialnością, narzucanie reguł, którymi rządził się ówczesny świat. Zaobserwujemy przemianę żywiołowej dziewczyny, okrutnie obdartej z marzeń i złudzeń przez społeczeństwo i schematy. Zapada się w sobie i zostaje podobną do wielu innych wokół. To ciężkie czasy dyskryminacji, niesprawiedliwości i ograniczenia swobody.

Każdy ma prawo do szczęścia, wolności, do życia. Każdy ma prawo żyć tak jak chce. Książka trudna pozostawiająca czytelnika z głową pełną refleksji. Przemawia, bo opisuje autentyczną relację, która się wydarzyła w życiu autorki.

Historia przyjaźni, szczęścia tak ulotnego, wolności i straty oraz tęsknoty. Wydana po pięćdziesięciu latach od napisania, a nadal aktualna. Całość idealnie doprawiona fotografiami z życia bohaterek i zdjęciami oryginalnych listów.

Tę książkę powinien przeczytać każdy. Polecam.