Niemożliwa para recenzja

Niemożliwa para ♡

Q: Lubicie Szyć?
Ja za pomocą igły, nici oraz kolorowych materiałów uwielbiam tworzyć przeróżne rzeczy.
Wszystko zawdzięczam swojej babci, która zainspirowała mnie i nauczyła pierwszego ściegu.
Minęło kilka chwil i załapałam, o co w tym wszystkim chodzi.

Dziś chciałabym Wam troszkę opowiedzieć o młodzieżówce, która wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Historia zaczyna się od małej, chodź bardzo ważnej dla dalszych wydarzeń sprzeczki.

Claudia podsłuchuje przypadkowo rozmowę pomiędzy najfajniejszą parą w szkole - towarzyską Paige oraz niezrównoważoną Iris.
Dziewczyny zrywają ze sobą...

Po pewnym czasie od tego zdarzenia, nasza główna bohaterka pozostaje przydzielona przez nauczycielkę do projektu, który musi zrobić wspólnie z Iris.
Chcąc poprawić oceny, obie angażują się w teatrzyk szkolny.
To tam poznają również najprzystojniejszego chłopaka Gideona.

Od tamtej chwili relacja z niesforną Iris i nie tylko z nią, zmienia się diametralnie.

Wciągająca historia, którą przyjemnie się czyta.
Wszystko jest przedstawione w naturalny sposób.
Nie mamy tutaj nachalnego wątku między problemami miłosnymi dwójki dziewcząt.

„ - Spójrz tylko w te oczy, człowiek może się w nich zagubić!
- Bez Google Maps nie ma mowy, żeby wydostać się z moich oczu”.

Autorka skupiła większą uwagę na temat przyjaźni.
Ten wątek na pierwszym planie,
nie zdarza się zbyt często w powieściach, więc tym bardziej byłam zauroczona całą historią.

Bohaterowie są wspaniale opisani.
Każda postać ma swój charakter.

Claudia jest bardzo pilną uczennicą.
Po nauce dorabia sprzedając kanapki, a w czasie wolnym
otwiera laptopa i gra w grę komputerową w towarzystwie swoich przyjaciół, którzy chodzą do szkoły publicznej.
Nie ma znanych zainteresowań jak reszta nastolatek - to naprawde się ceni.

Była też Iris.
Ona jest dość ciekawym przypadkiem.
Nie każdy ją lubi, odznacza się swoją złośliwością, ale doskwiera jej pewnego rodzaju samotność.
Nie umie, chodź próbuje pokazać swoje inne oblicze.
Chce się z kimś zaprzyjaźnić, ale nie wie od czego zacząć.

Gideon to taki znany typ śmieszka szkolnego, którego każdy polubi.

Co mnie zaskoczyło?
Z pewnością ilość napisanych rozdziałów - niekiedy do przeczytania mamy tylko dwie kartki, więc aż ciągnie, by zaczytać się w kolejny dzień z życia bohaterki.

Czy to efekt zamierzony?
Jeśli tak, to autorce się udało ♡

To nie jest książka, która mnie zaskoczyła, ale z pewnością z czystym sumieniem mogę ją polecić.