Oczy uroczne recenzja

"Za lasem, za górą zszedł się wicher z chmurą... Nikt tego nie rozumiał, nie wiedział, nawet nie pytając, o tym wszystkim, co się w jej duszy kłębiło, dusiło, kisiło. Tylko on, płanetnik. Przyjaciel. Ból, i ten fizyczny, i ten psychiczny, rozrywał jej pierś, aż do samego serca, do samej duszy. Zadrżała tak mocno, że brzęknęły dzwoneczki przy jej bransoletce. Proszę, zdawały się mówić. Błagam, wtórowały im oczy. Tylko rzuć te siatkę, podejdź i przytul, bo odkryłam prawdę, której nie umiem sama udźwignąć...."

Oda Kręciszewska, z zawodu lekarka, po latach spędzonych na podróżach, postanawia powrócić... Kupuje działkę, i na fundamentach starego domu, który spłonął, buduje nowy, własny. Kiedy w domu zaczynają się dziać dziwne rzeczy, Oda powoli odkrywa prawdę o niepozornej okolicy, w której zamieszkała.... Przy okazji odkrywając również tajemnice swojej przeszłości.

Powieść "Oczy uroczne" poprzedza opowiadanie zatytułowane "Szaławiła" i już po jego przeczytaniu wiemy, że to będzie niezwykła i magiczna książka, która stanowi trzecią część trylogii. Jednak można ją czytać jako osobną powieść. W książce poznamy Odę, która stawia dom na terenie po Lichotce. Charyzmatyczna, pewna siebie kobieta zaskrabia sobie sympatię czytelnika. A jej przygody, z wątkiem kryminalnym w tle, wciągają. Cała książka utrzymana jest w konwencji tajemniczej, wręcz magicznej, a pewnego mroku dostarcza tu również czas przesilenie zimowego. To właśnie swoistą magia otacza naszą bohaterkę, czyniąc ją przez to postacią bardzo interesującą. Autorce udało się tu dokonać rzeczy fajnej, choć trudnej. Mianowicie chodzi mi o wprowadzenie pewnego niepokojącego i mrocznego klimatu, wykorzystując przy tym dosyć lekką, choć miejscami poetycką narrację. Nie zabraknie to również dialogów z nutką ironii, humoru i sarkazmu. Na uwagę zasługują u również kwestie należące do Bazylego. Jego swoistą wymowę czytało się świetnie! Spotkamy tu również wątki słowiańskie, wierzenia, tradycję Lubicie? Ja tak! Pani Kisiel udało się to wszystko mistrzowsko połączyć, sprawiając, że czytelnik zostaje pochłonięty przez tą historię. Cała fantastyka książki, wraz z jej słowiańskim wstawkami robiła naprawdę duże wrażenie. Pomimo, że język jest dość specyficzny, wyszukany, mi się podobał! Cenię sobie takie styl pisania, w którym trzeba wytężyć umysł i uruchomić wyobraźnię. Bardzo podobała mi się ta książka, dlatego wam ją polecam!