Samotnia recenzja

To nie jest moje pierwsze spotkanie z autorką. Miałam okazję czytać serię o Krystynie Lesińskiej. Muszę nadrobić jeszcze trzeci tom. Ten cykl jest genialny. Gdy dostałam propozycję recenzji najnowszej książki pisarki nie zastanawiałam się długo. Już sam tytuł "Samotnia" brzmiał intrygująco.

Leon Cichy jest autorem poczytnych kryminałów. Jednak gdy żona się z nim rozwodzi postanowił wyjechać i zrobić sobie od wszystkiego urlop. We Włoszech poznaję Julię. Idąc na fali wakacyjnych emocji spontanicznie bierze z nią ślub. Po powrocie do Polski Leon ulega wypadkowi w którym praktycznie traci wzrok. Musi nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości, jednak cały czas ma poczucie, że coś jest nie tak. Czy jego żona jest naprawdę tą którą poznał we Włoszech? Coraz więcej intryg i zagadek z przeszłości wychodzi na jaw. Jak to się skończy?

Książkę postanowiłam wysłuchać w audiobooku. I pozornie był to dobry pomysł gdyż bohater z racji tego, że stracił wzrok nagrywa wszystko na dyktafon. Wysłuchując tego powinnam bardziej wciągnąć się w fabułę. Czy tak się stało? I tak i nie. Do samego głosu lektora dołożono inne odgłosy które występowały w tekście. Szum wiatru, odgłos kroków czy dzwoniącego telefonu. Dodatkowo był podkład muzyczny który pewnie miał potęgować napięcie. Jednak mnie te odgłosy denerwowały i odciągały od samej fabuły. Często były dość przerysowane. No ale skupmy się na samej historii. Autorka miała bardzo wysoko postawioną poprzeczkę. I niestety nie znalazłam w tej książce tego co szukałam. Nawet rozwiązanie zagadki mnie nie usatysfakcjonowało. Za dużo tu było przemyśleń, gdybań, analiz głównego bohatera. Miałam czasami wrażenie, że wałkował ciągle to samo. Ta historia mnie nużyła. Liczyłam na dobre zakończenie a tak naprawdę przeszło tutaj bez echa. Choć się go nie domyślałam to jednak uważam, że autorka nie wykorzystała potencjału historii. Podsumowując, to nie była zła książka, ale znając inne powieści pisarki wymagam od niej więcej. I z chęcią sięgnę po kolejną, bo wiem, że może być lepiej.