Siła naszych marzeń recenzja

Czytacie książki przed ekranizacją, czy najpierw oglądacie film? Ja zazwyczaj zapoznaje się z historią na papierze, a dopiero później oglądam ją na ekranie. Nie jest to jednak żadna reguła, więc zdarzają się wyjątki. Wolę jednak mieć w głowie najpierw swoje wyobrażenie, a później sprawdzić, czy film je odzwierciedla choć w minimalnym stopniu. A pytam nie bez powodu, bo od 8 września możecie zapoznać się z „Siłą naszych marzeń" w dogodnej dla Was formie.

To opowieść o przyjaźni i walce o swoje marzenia. Historia, która pokazuje, że mimo przeciwności losu, warto zaufać swoim instynktom i sięgać po to, co wydaje się nieosiągalne. Czy jednak jest to książka, która mnie przekonała?

Z przykrością muszę przyznać, że nie do końca. I chociaż nie lubię pisać takich recenzji, nie byłabym sobą, gdybym zachwalała coś, co do mnie nie przemawia.

Sam pomysł na fabułę jest naprawdę dobry. W piękny sposób ukazana jest też tutaj więź z końmi, zwierzętami, które zawsze zachwycały mnie swoją dostojnością, mądrością i dzikością. Niestety to jedyne zalety, jakie zauważyłam. Moim zdaniem, w tej opowieści tkwi ogromny, lecz zupełnie niewykorzystany potencjał. Czułam się bardziej, jakbym czytała bajkę, opowiastkę dla dzieci i dorosłych, niż powieść. Brakło mi rozwinięcia, może jakiś wątków pobocznych, które urozmaiciłyby tę historię. I chociaż doceniam wartości płynące z „Siły naszych marzeń", bo ich z pewnością nie można odmówić, to brakło mi tutaj najważniejszego - emocji. Nie poczułam żadnej więzi z Jean-Philippem, ani z żadnym innym z bohaterów. Momenty, które powinny wstrząsnąć lub wzruszyć, wywołały jedynie lekkie poruszenie. Nie mniej jednak, z chęcią zobaczę ekranizację, bo może właśnie ona ukaże piękno tej opowieści we właściwy sposób. Książka jest jednak bardzo krótka i szybko się ją czyta, więc śmiało możecie sobie wyrobić własne zdanie na jej temat. Być może Was zachwyci swoją prostotą i przekazem.

Moja ocena: 5/10

Książkę otrzymałam dzięki współpracy reklamowej z Wydawnictwem Replika.