Nie płacz, księżyc gaśnie recenzja

Powietrze wypełnia ciężka mgła niosąca Nie-spokój. "Dziwny głos, który pcha ludzi w odmęty szaleństwa". Od wieków nieustająco żywy szept, który nie cichnie, otulając Dunlę i jej mieszkańców. Niszczy życiorysy, odbiera rozum. Echo rozpaczy wdziera się w serca, przedzierając niebo jak błyskawica. Pośród gęstwiny kniei czai się prawdziwe zło, które zmusza do robienia rzeczy strasznych. Poemat niegasnącego mroku. Nie-spokój. Jak wirus atakuje wszystkich po kolei. Ciągle obecny świadek złowieszczo zaklęty w swojej ciszy.

Leśną głuszę przeszywa strzał. Ojciec na oczach świadka zabija ukochanego syna. Wszyscy już wydali wyrok, a schytany oprawca, uparcie milczy. Tylko Nikodem Rand wątpi w winę mężczyzny. Rozpoczyna prywatne śledztwo. Rzadko kiedy zbacza z raz obranej drogi i uparcie dąży do celu.
Jaki ojciec zabija swoje własne dziecko?

Rand kroczy samotnie przez korytarze kłamstw w kierunku prawdy, która oczyści. Gdy zrobi krok wstecz, może zabraknąć odwagi, by stanąć nad przepaścią wyobrażeń. Osacza go przerażenie, które prowadzi na skraj emocjonalnego wyczerpania. Zawieszony na granicy jawy i snu, "krwawe wizje tak prawdziwe jak prawdziwe jest życie", grzęźnie w bagnie beznadziei. Szmer przeciwności losu i ciemność umysłu szarpanego obłędem. Z mgły niepewności wyłania się prawda. Bezkształtna, pokryta wąwozami cieni, nie wiadomo dokąd doprowadzi.

II tom serii kryminalnej Prawo Dunli, inspirowanej autentycznymi zbrodniami. Autor prowadzi nas krętymi ścieżkami trudnych wypadków, które miały miejsce w przeszłości. Wsiąkniecie w ten wykreowany idealnie świat splecionych intryg.

Upalne lipcowe lato zapowiadało już mrok, który objawił się w całej krasie jesienią. Samotna stara chata, oświetlona blaskiem księżyca, miała dać schronienie, a stała się siedliskiem Nie-spokoju. Nocny wiatr niesie nieuchronną smierc. Omamia zapach suszonych bzów i tęsknota, która nieustająco towarzyszy od lat. Szepcze kołysankę o utraconym dzieciństwie. Porwany z czułych objęć rodziców. Bez miłości, niezaopiekowany i porzucony. Szuka drogi odwetu, by pociągnąć na dno winnych.

Każde działanie ma konsekwencje i trzeba się z nimi zmierzyć chociaż drogi do sprawiedliwości mogą być różne to prawda zawsze wychodzi na jaw, a przeszłość i tak da o sobie znać. Trudne wybory z jakimi styka się człowiek na ścieżce życia codziennego określają kierunek jutra. Prędzej czy później odpowiemy za popełnione błędy.

Czytajcie. Polecam bardzo!