Belcanto recenzja

Ann Patchett to jedna z tych autorek, której fabuły książek nie są oczywiste i stopniowo wciągają czytelnika w wykreowany świat.

,,Belcanto" zaczyna się od urodzinowej przyjęcia, podczas którego odbył się koncert popularnej śpiewaczki. Uroczystość przerywa wtargnięcie do rezydencji uzbrojonych mężczyzn, którzy biorą zakładników. Przez kolejne tygodnie obserwujemy kolejne długie dni przetrzymywanych osób i napastników oraz rodzące się między nimi relacje.

Autorka nie śpieszy się z przedstawieniem wszystkich ważnych dla tej historii bohaterów. Robi to stopniowo i w odpowiednim dla fabuły momencie. Jest ich sporo, więc dzięki temu zabiegowi nie ma poczucia dużego natłoku informacji na raz. Patchett ustanawia charaktery postaci, w kilku zdaniach, które później są potwierdzane przez czynny. Bohaterów jest wielu, pochodzą z różnych kręgów kulturowych, obszarów zawodowych, ale ewidentnie łączy ich emocjonalny związek z śpiewaczką - Roxane Coss. Spoiwem tej historii jednak staje się Gen - tłumacz, który jako jedyny może komunikować się ze wszystkimi przetrzymywanymi osobami. Zaskakujące są również kreacje napastników, ponieważ te postacie zdecydowanie nie są czarno białe.

Nie ukrywam, że z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej oczarowana językiem i kreacjami bohaterów. Opisy są bardzo plastyczne i obrazowe. Stanowią znaczną część książki, ale tego nie czuć. Wręcz pragnie się ich więcej, ponieważ nie ma w nim powtórzeń i dłużyzn. Wszystko opisane jest pięknym, plastycznym językiem i w tym miejscu należą się słowa uznania również Annie Gralak, która przełożyła tę książkę na język polski.

Fabuła nie jest skomplikowana, nie ma w niej wartkiej i szybkiej akcji, która mogłaby nasunąć się na myśl po przeczytaniu krótkiego blurbu. Znając, twórczość autorki nie liczyłam na to, a nastawiłam się na intymną historię i to dostałam, a nawet więcej. ,,Belcanto" to z jednej strony historia niespodziewanej miłości, fascynacji i muzyki, która łączy ludzi ponad podziałami i barierami językowymi. Z drugiej zaś strony między wierszami można przeczytać, że to historia o uprzedzeniach, bezradności, niesprawiedliwym systemie i chęci zmiany.

,,Belcanto" nie jest powieścią monotonną, przy której można się nudzić. Z fascynacją, czytałam jak między bohaterami rodził się syndrom limski, jak inni zdobywali się odwagę. Na wyróżnienia zasługuje także klimat i nastrój, które zmieniały się w całej powieści niejednokrotnie. W jednym momencie panowała sielska atmosfera, a w drugiej można by ją krajać nożem. Pomimo względnego spokoju, niepokój był wszechobecny.

Z całego serca polecam wam ,,Belcanto". Niejednokrotnie złapałam się na tym, że nie mogłam się oderwać od tej książki i jak najszybciej chciałam poznać jej zakończenie. Ann Patchett oddała w ręce czytelnika piękną, wyjątkową historię, która na długo zostanie z czytelnikiem, gdyż zastawiła w niej wiele niewypowiedzianych pytań bez odpowiedzi. Dajcie się oczarować emocją, narracji i muzyce.