Belcanto recenzja

Zdawać by się mogło, że o miłości napisano już wszystko. Jest ona tematem zarówno ikonicznych dzieł, które weszły do kanonu literatury światowej jak i tanich romansideł czytanych zachłannie przez czekające na swojego księcia romantyczki.
Od wieków chłoniemy z lubością opowieści o ludzkich namiętnościach, pragnieniach i tęsknotach. O miłości spełnionej i tej z góry skazanej na porażkę, namiętnej i niewinnej, gwałtownej i tej wyznawanej w czułych, niemal niezauważalnych czynnościach dnia codziennego.

Znalezienie w tym zalewie miłosnych historii takiej, która zachwyci i zmusi do refleksji jest niezwykle trudne, jednak nie niemożliwe o czym przekonałam się gdy sięgnęła po książkę Ann Patchett "Belcanto". Autorce, której głośna powieść "Dom Holendrów" zachwyciła czytelników na całym świecie, ponownie udało się uwieść miłośników literatury przepiękną, subtelną historią, tętniącą emocjami i zanurzoną w dźwiękach muzyki. Bo muzyka to cichy bohater tej powieści, od niej wszystko się zaczyna.

W domu wiceprezydenta kraju, gdzieś w Ameryce Południowej odbywa się przyjęcie urodzinowe na cześć japońskiego inwestora. Jego ozdobą jest występ cenionej śpiewaczki operowej, której talent podziwia gość specjalny. W jego życiu, zdominowanym przez ciężką pracę możliwość obcowania z muzyką jest chwilą wytchnienia i oderwania się od rzeczywistości a spotkanie ze światowej sławy sopranistką jest spełnieniem najskrytszych marzeń biznesmena. Jednak cudowny wieczór nagle zamienia się koszmar, gdy na posesję wdziera się grupa terrorystów biorąc wszystkich obecnych za zakładników.
I choć udaje się skłonić napastników do uwolnienia części z nich, jednak los pozostałych na wiele tygodni będzie zależał od ludzi, którzy chcą zburzyć zastany porządek świata.
Zamknięci, pozbawieni podstawowych praw zakładnicy zaczynają powoli przyzwyczajać się do nowej sytuacji. Nawiązują się między nimi bliższe relacje, oparte na przyjaźni, zaufani a nawet miłości. A wszystko to skąpane jest w dźwiękach muzyki, która łączy to co wydaje się niemożliwe do połączenia, zaciera granice i daje nadzieję na lepsze jutro. Do czasu...

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia opowiedziana przez Ann Patchett to subtelna i nieoczywista opowieść o miłości, która nie zna granic, za nic ma konwenanse i jest w stanie żywić się marzeniami i przetrwać. Jestem oczarowana tą opowieścią i zachęcam Was do lektury tej książki.