Na przekór nocy recenzja

Na przekór nocy to kolejna pozycja od wydawnictwa Nowe Strony, która naprawdę przypadła mi do gustu. Na wstępie mogę wam powiedzieć, że będę czekać na kontynuację, mam nadzieję, że to oczekiwanie nie będzie zbyt długie!

W królestwie Kandali panuje zaraza. Głównym objawem jest gorączka, kaszel, a następnie śmierć. Jedynym znanym lekarstwem jest eliksir z płatków księżycowego kwiatu, który niestety rośnie tylko w paru sektorach. Dlatego oprócz choroby w królestwie panuje też ogromna bieda. Lek jest coraz droższy i dostępny tylko dla najbogatszych. Zielarka Tessa wraz ze swoim przyjacielem Wesem próbują temu zaradzić. Kradną od tych najbardziej zamożnych, żeby następnie rozprowadzić lek potrzebującym. Jednak w ich codziennej rutynie pojawią się pewne komplikację, czy dadzą radę im sprostać?

Takie opowieści uwielbiam! Królestwo stworzone od podstaw, ze swoimi własnymi zasadami, które po ptostu ma się ochotę poznać. Książa z dużą ilością polityki, strategii, przyjaźni, miłości oraz tęsknoty.

Oprócz ciekawego świata, wspaniali bohaterowie, którzy przez całą książkę muszą zmagać się ze swoimi emocjami, oraz rolą jaką przypadło im odegrać w tej historii.

Tessa – inteligentna, dbająca nie tylko o własną skórę dziewczyna, która bardzo dużo przeszła w swoim życiu jednak się nie poddaję.

Wes – przyjaciel, którego chciałby mieć każdy z nas.

Corrick – mroczny książę, sędzia, który skrywa wiele tajemnic.

Książka przewidywalna i zaskakująca zarazem. Nie wiem jak można połączyć te dwie rzeczy, ale z pewnością autorce się to udało! Przedstawiony świat jest okrutny dla tych gorzej urodzonych, a brak dostępu do medycyny i najpotrzebniejszych środków życia tylko uwydatniał w niektórych osobach najgorsze cechy. Mimo tego znalazły się również osoby o dobrym sercu, które mimo lepszych czy gorszych warunków do życia walczyli o lepsze jutro. Bohaterowie dobrze wykreowani, a każdą podejmowaną przez nich decyzję można było zrozumieć. Myślę, że jeżeli miałby ktoś jakies wątpliwości co do tej lektury to może spokojnie odłożyć je na bok. Mi się czytało świetnie!