Zaginione miasto Z. Amazońska wyprawa tropem zabójczej obsesji recenzja

Parafrazując słowa zapisane w książce, można stwierdzić, że jest wiele tajemniczych zakątków świata, które żądają wysokiej ceny za swoje odkrycie. Do takich miejsc z pewnością należy amazońska dżungla. Myli się jednak ten, kto uważa, że to nieprzyjazne człowiekowi miejsce odstręczało podróżników i odkrywców. Jednym z nieustraszonych badaczy był Percy Fawcett, członek Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. Kilkakrotnie podejmował on wyprawy do dżungli, by opętany swoją idée fixe – znalezieniem legendarnego miasta Z i jego rozwiniętej cywilizacji – nigdy z tej dżungli już nie powrócić.

Autor wykonał świetną reporterską robotę – przeczytał wszelkiego rodzaju listy, dzienniki, doniesienia prasowe, dokumenty KTG. Z tych wszystkich informacji stworzył żywy i pasjonujący reportaż nie tylko o samym Fawcettcie, jego wyprawach (słynnych na cały ówczesny świat), ale również o wykorzystywaniu Indian, o nieposkromionej dżungli, o żądzy przygody i odkrycia nieznanego, która do dzisiaj napędza świat. Grann nie poprzestaje na pisaniu – sam rusza 80 lat później do Amazonii śladami Fawcetta. Chce odkryć tajemnicę, która rozpaliła świat w 1925 roku – czy słynny, doświadczony podróżnik umarł? Został zabity? A może odkrył miasto Z i postanowił odciąć się od cywilizacji? Jego wyprawa obarczona jest wielkim ryzykiem – nawet w XXI wieku przyroda dżungli nastawiona jest na zabicie człowieka – pełno tam wszelkiego rodzaju trucizn. Indianie zaś, są często wrogo nastawieni do obcych.

Podczas lektury co rusz nasuwało mi się porównanie z książką „Wytępić całe to bydło” Svena Lindqvista. Choć tematyka obydwu tych pozycji jest inna – u Lindqvista tematem przewodnim jest ludobójstwo w Kongu – zauważam między tymi dwiema książkami pewne analogie. Powraca tu problem XIX-wiecznego przekonania naukowców, że Indianie i Murzyni są w łańcuchu ewolucji pomiędzy małpami a ludźmi. Są więc niżej niż „biały człowiek”. Grann pisze o tym, że podczas kampanii kauczukowej w Ameryce Południowej nie tylko wykorzystywano Indian, ale i mordowano ich w myśl przytoczonej zasady. Fawcett, który często podczas wypraw stykał się z Indianami, był przeciwny takiemu myśleniu. Więcej, jako uczestnik I Wojny Światowej to Europejczyków uważał za dzikusów. David Grann wyruszył do Amazonii, podobnie jak Lindqvist do Konga, aby poznać bliżej opisywane miejsca.

Żadna opinia czy najlepsza recenzja nie oddadzą ani nastroju tej świetnej książki, ani fascynującej historii życia Fawcetta. Dlatego z całego serca polecam tę pozycję!