Ludzie niczyi recenzja

"Nazwałam ich ludźmi niczyim - bez korzeni, bez historii, piszącymi swoje życie na nowo."

Aneta podejmuje pracę opiekunki do dziecka. Przeprowadzka z Warszawy i nowa praca są dla niej ucieczką od błędów przeszłości i jednocześnie szansą na spokojne życie. Jak się z czasem okazuje małżeństwo, które ją zatrudniło skrywa równie dużo tajemnic.

Historia rozpoczyna się prologiem, który, biorąc pod uwagę późniejsze wydarzenia wydaje się dość oderwany od całości. To tylko pozory, ostatecznie wszystko połączy się w jedną logiczną całość.

Fabuła przedstawiona jest z perspektywy kilku bohaterów, którzy w pierwszoosobowej narracji opowiadają swoje losy. Oprócz Anety poznajemy Ninę i Michała. To dość ekscentryczne małżeństwo. Ona podporządkowana mężowi, stara się jednak wykrzesać coś dla siebie i córki. Zrobi wszystko, by zapewnić dziecku lepszy byt. On dominujący partner, nie znoszący sprzeciwów. Nie dopuszcza nikogo do rodzinnych sekretów. Jest jeszcze Wiktor, syn Michała. To bardzo stryty nastolatek. Do tego ojciec poniekąd broni dostępu do niego nie chcąc, by ktokolwiek nawiązał z nim głębszą więź. Chłopak mało mówi jednocześnie mając sporo tajemnic do opowiedzenia.

Atmosfera od początku jest ciężka, przepełniona niepewnością i różnymi rodzajami strachu.

"Ludzie niczyi" to przede wszystkim opowieść o tych, którzy zostali zmuszenie by zerwać z przeszłością i rozpocząć nowy rozdział w zupełnie innym miejscu. Powody są różne, jednak nie wszystkie wiążą się z w pełni świadomym wyborem. Ale czy można całkowicie odciąć się od dawnego życia?

Fabuła utkana jest grubą nicią ludzkich problemów. Począwszy od niespełnionej miłości, zazdrości, po te bardziej dramatyczne jak szantaż czy porwanie. Wszystko to się przenika, wzajemnie nakłada i odciska piętno w psychice bohaterów. W zależności od siły charakteru przynosi bardzo odmienne skutki.

Bardzo lubię pióro Sylwii Bies. Jej książki są skonstruowane w taki sposób, że łatwo się w nich zatracić. Czyta się je bardzo szybko i lekko, przy jednoczesnej zawiłości fabuły. Historie intrygują mimo, że miejscami mogą wydawać się przewidywalne.

Bohaterowie są różnorodni, ciekawi i reprezentują szerokie spektrum zachowań i wiążących się z nim emocji.

Polecam!