Błękitny koliber recenzja

"Wiedziałam jedno: nie spocznę, jakem Bogna Zasławska, póki nie odgadnę, co takiego miał na myśli umierający potomek porcelanowej familii z Delftu."

Fabuła tej powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Delft dziś i w XIX w. Równolegle poznajemy dwie kobiety Bognę i Cornelię.

Bogna otrzymuje niespodziewaną i jednocześnie bardzo intrygującą propozycję. Ma pomóc w inwentaryzacji porcelany. Jak się z czasem okazuje, to nie są jedynie zwykłe przedmioty. Oprócz pięknego wyglądu skrywają pewną rodzinną tajemnicę.

Cormelia zostaje wysłana na służbę. Jednak doświadczając przykrości postanawia wrócić w rodzinne strony. Niestety jej życie nie wraca już na dawne tory. Dziewczyna musi szukać pracy i schronienia. Szczęśliwym trafem otrzymuje posadę u właściciela fabryki porcelany.

Losy tych dwóch kobiet zupełnie się różnią. Inne czasy i przede wszystkim inne realia. Cornelia wychowuje się w latach kiedy powszechne są podziały klasowe. Każdy musi znać swoje miejsce, a nieposłuszeństwo i wychodzenie poza szereg jest piętnowane i karane. Niższe klasy społeczne z założenia są zaszeregowane do odgrywania konkretnych ról i wręcz niemożliwym jest wybicie się wyżej. Istotne jest również kultywowanie rodzinnych tradycji bez względu na zamiłowania.

Dzięki temu zestawieniu możemy także zaobserwować w jaki sposób na przestrzeni lat zmieniło się podejście do roli kobiet.

"Musiałam wierzyć, że być może kiedyś ludzie nie będą zwracać uwagi na moje pochodzenie, tylko na to co potrafiłam najlepiej (...)."

Autorce udało się stworzyć niesamowity klimat, a ten został dopieszczony wizualną stroną wydania tej powieści. Połączenie teraźniejszości z przeszłością i wplecenie w fabułę rodzinnych tajemnic nadało tej historii wielowymiarowości. Z jednej strony aspekt społeczny, a z drugiej niemal duchowe przeżycia związane z tym jak ukazana została pasja i determinacja bohaterów. Nie zabrakło również wątku miłosnego, prawdziwego uczucia, które przetrwa przeciwności.

Jestem oczarowana.
Ogromnie polecam!