Piorun recenzja

✨Opinia 38/2025 ✨
🔥 „Piorun” to drugi tom serii Hot Fire, który jest przepełniony emocjami, namiętnością i życiowymi wyborami, które zmienią wszystko.
💥 Paweł „Piorun” Kossak – buntownik, który nigdy nie spełnił oczekiwań swojej rodziny, prowadzi życie na własnych zasadach. Sklep z telefonami i nielegalne wyścigi stały się jego codziennością, a malowanie obrazów – pasją, którą dawno porzucił. Spotkanie z Tatianą, kobietą z przeszłości, burzy jego pozorny spokój. Siedem lat temu ich losy splotły się w Londynie, ale teraz to zupełnie inna historia – pełna tajemnic, lęków i decyzji, które mogą przynieść zarówno ból, jak i nadzieję.
🏎 Wyścigi, adrenalina, pasja i dylematy serca – to wszystko znajdziecie w tej książce. Autorka ponownie wciąga w świat, gdzie ryk silników zagłusza emocje, a droga do miłości usiana jest przeszkodami. Historia Pioruna i Tatiany jest intensywna, pełna napięcia i wzruszeń. Lingas-Łoniewska jak zawsze umiejętnie łączy romans z elementami dramatycznymi, budując bohaterów, których losy śledzi się z zapartym tchem.
⚡ „Piorun” to opowieść o poszukiwaniu własnej ścieżki, drugich szansach i sile uczuć, które potrafią przetrwać próbę czasu. Jeśli lubicie emocjonujące romanse z motywem zagubionych dusz i wyścigów ulicznych w tle – ta książka zdecydowanie przypadnie Wam do gustu! Ja jestem fanką latania po czarnym ;-)
Kto ma lekturę przed sobą, a kto już czytał?
Dzisiejsza opinia o drugim tomie serii Hot Fire i nie jest to przypadkiem! Właśnie dziś premierę ma trzeci tom – „Błysk”! 🎉 Serdeczne gratulacje dla autorki – to fantastyczna seria! 💐 „Błysk” już trafił na moją listę zakupową.
#piorun #hotfire #agnieszkalingasłoniewska #wydawnictwojakbook #romans #czytamlegalnie #czytamzkdmybooknow

Cytaty:

“Nie miałem oparcia w nikim innym oprócz ukochanego dziadka, ojca mamy, który zawsze mówił mi: “bądź, kim chcesz, nie żyj życiem innych”. On jako jedyny z rodziny pochwalał moje wybory i interesował się moimi twórczymi działaniami. Nie rozumiał moich rodziców, nawet próbował im coś tłumaczyć, ale nie wiele to dało. A potem... po tym wszystkim, nie umiałem już wrócić do malowania. Coś we mnie umarło.”
“Wprawdzie podjęłam sporo kiepskich decyzji, ale zawsze w miarę szybko dostrzegałam, że nie idę we właściwym kierunku i starałam się to naprawić.”