Invictus. Nietykalna recenzja

🧨 Kochani to jeden z tych mafijnych romansów, który bierzesz do ręki - zaczynasz czytać, znikasz na bardzo długie godziny i jesteś w stanie ignorować wiele sytuacji i osób jednocześnie 🤣.

🧨 Mafia, namiętność i niebezpieczeństwo – te trzy słowa doskonale oddają klimat tej powieści. Leonia Oskar ponownie pokazuje nam mroczny świat, w którym granica między dobrem a złem nie istnieje, a miłość może stać się zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem.

🧨 Główna bohaterka, Alexandria D'Angelo, zostaje wrzucona w rzeczywistość, której nigdy nie chciała być częścią. Jej życie zawodowe w korporacji miało wyglądać zupełnie inaczej, ale obecność Sebastiana Riny – bezwzględnego bossa Cosa Nostry – sprawia, że codzienność zmienia się w koszmar. Mężczyzna roztacza nad nią swój mroczny cień i wciąga ją jeszcze głębiej do świata pełnego tajemnic i śmiertelnych rozgrywek.

🧨 Sebastiano Rina to typowy mafijny boss - tajemniczy i grzesznie przystojny. Brutalny, nieprzejednany i rozdarty pomiędzy lojalnością wobec organizacji a uczuciem, które go pochłania. Relacja między nim a Lexi jest pełna napięcia, a chemia między bohaterami aż iskrzy, można się poparzyć.

🧨 Nie brakuje tu dynamicznej akcji, intryg i mafijnych porachunków. Pojawia się też nowy gracz na arenie, która należy do Riny - Oleg Mironov, szef rosyjskiej mafii. Historii zyskuje jeszcze większego pazura, a narastające zagrożenie sprawia, że napięcie nie opada ani na moment. Autorka świetnie buduje atmosferę niepewności, wciągając czytelnika w grę, w której stawką jest życie.

🧨 Fenomenalne zakończenie tomu! Tego się nie dało przewidzieć! Jestem w szoku i trzeci tom potrzebny na już, zaraz, teraz‼️

Cytaty:

1. “ - Prześlij mi jej zdjęcie, żeby bracia wiedzieli, kogo maja ochraniać - dodał.

O tym nie pomyślałem, cholera!

- Nie mam zdjęcia. Niech szukają niskiej blondynki. Chodzące na szpilkach kłopoty i ból głowy każdego faceta.

- Rozumiem - zaśmiał się. - Czyli chodzący seks.”

2. “Spojrzałam w górę w zburzony ocean zieleni.

- Powiedziałam to na głos czy dostałeś super moce? - zapytałam z bezczelnym uśmiechem.

- Byłaś sama pięć minut i już się nawaliłaś?

- Jeszcze nie, ale jakiś plan na resztę podróży jest. - Puściłam oko do wystraszonego Ignacia. Spoko, kolego. Strąciłam Szatana z piedestału.

- Doprawdy?

O proszę... Jeszcze tu jest?

- Tak, Szatan zobaczył mnie i powiedział: “O, kurwa, konkurencja! - zaśmiałam się ze swojego żartu.”