Dearest. Clementine recenzja

Letnia, przyjemna pozycja, do wchłonięcia w jeden wieczór. To historia młodej studentki Clementine, która ma za sobą wiele jak na swój wiek przejść. Clementine pochodzi z bardzo zamożnej rodziny, jednak nie stara się tego wykorzystywać w życiu i do wszystkiego chce dojść na własną rękę. Po nieudanym związku z wieloletnim przyjacielem rodziny unika kontaktów z płcią przeciwną, jest niedostępna, wręcz "bezlitosna" w relacjach z mężczyznami, żadnemu nie pozwala się do siebie zbliżyć. Na taki stan ma również wpływ doświadczenie, które było jej udziałem, kiedy rozpoczęła studia i profesor, który pomagał jej w redagowaniu książki, próbował wykorzystać ją seksualnie. Na szczęście ma cudowne przyjaciółki, które nie pozwalają, żeby zamknęła się na świat. To one organizują jej przyjęcie urodzinowe, na którym ma okazję poznać nieznajomego, który już wcześniej zaprzątnął jej myśli na chwilę. I tu zaczyna się cała akcja. Znajomość z urzekającym chłopakiem Gavinem rozwija się z przyjacielskiej relacji w coś więcej. W ten romantyczny wątek autorka wplątała historię o zaginionej dziewczynie, którą z różnych stron poznają bohaterowie. Cóż więcej rzec...jestem kobietą, więc ta lekka książka wciągnęła mnie jak dobra komedia romantyczna z Katherine Heigl. Naznaczona trochę piętnem "50 twarzy Greya" nie mogę się powstrzymać od pewnych porównań, ale wypadających raczej na korzyść opisywanej powieści. Miałam też subtelne odczucie, że ta książka to swoista incepcja. Autorka opisuje losy głównej bohaterki, która robi wrażenie nieśmiałej i wrażliwej pensjonariuszki, zaś Clementine parająca się pisarstwem aktualnie zajmuje się pisaniem o takiej właśnie osobie. Zastanawiałam się, czy autorka czerpie z własnych doświadczeń...Sami się przekonajcie. Przyjemnej lektury!