Wybrana przez mafię recenzja

Kiedy po raz pierwszy zerknęłam na opis książki, poczułam się zaciekawiona. Sprzątaczka w rezydencji bezwzględnego mafiosa może nie brzmi jak coś oryginalnego, ale zmęczenie przypadkowymi spotkaniami daje mi się we znaki coraz mocniej. Miła odmiana, chociaż okładka – tak jak w przypadku poprzedniej części – nie skradła mojego serca. Ponieważ jednak zmysł estetyczny to sprawa indywidualna, zostawmy to i przejdźmy do dużo istotniejszego wnętrza.

Poprzednia część mnie nie urzekła, dlatego względem tej nie miałam żadnych oczekiwań. Stwierdziłam, że albo miło się zaskoczę, albo po prostu gorzej już nie będzie. Niestety – było. Myślałam, że to Łucja ze ,,Skazanej przez mafię” mogłaby aspirować do miana jednej z najmniej inteligentnych bohaterek romansów mafijnych, ale jednak – Wanda poszła o krok dalej. Bohaterka jakich wiele – nijaka, ale kreowana na ciekawą z przyczyn bliżej czytelnikowi niewiadomych. Będąc na miejscu Roberto, oszalałabym, ale wcale nie z miłości, a irytacji. On jednak wcale nie wypadł lepiej. Niby zasadniczy, niby skupiony na swoich obowiązkach, ale to wszystko tylko NA NIBY. Gdybym miała stwierdzić, która para z całej serii wzbudziła we mnie największe emocje, to z przykrością musiałabym napisać, że żadna. Kształtowanie bohaterów, ich historia, decyzje – to wszystko było tutaj tak płaskie, banalne i niedorzeczne, że najlepszym zakończeniem byłaby ich śmierć.

O ile przy poprzedniej części parę razy się zaśmiałam podczas lektury, o tyle tutaj nie był to nawet śmiech bezradności. Żarty były tak żenujące, tak niskich lotów, tak prostackie – czasami naprawdę zapominałam o tym, że czytam coś mafijnego. Być może to ja wymagam wiele, być może jestem zmęczona tym materiałem, a być może to po prostu rynek nie ma obecnie do zaoferowania niczego więcej niż taka lekka, zabawna lektura, która z brutalnością, intrygami i prawdziwymi mafijnymi zasadami ma niewiele wspólnego. Szkoda, bo temat jest wdzięczny, ale przepracowany na tak wiele niewłaściwych sposobów, że łatwo można się znudzić.

Fanką tej części nie jestem, całej serii chyba również nie. Wysyp książek o tematyce mafijnej na rynku jest tak ogromny, że ciężko jest obecnie stworzyć coś, co naprawdę wbije czytelnika w fotel. Tutaj niestety się nie udało, mimo tego, że styl autorki jest naprawdę przyjemny. To jednak nie wystarczyło, bym pokochała jej spojrzenie na mafię i życie w jej szeregach.