Nienarodzona recenzja

Krzywda i zło kroczą w upiornym tańcu przez pokolenia. Zostawiają za sobą spaloną ziemię ludzkich relacji. “Nienarodzona” przekracza granice swojego gatunku. Przydryga stawia przed nami piekielnie trudne pytania, a rozrywka jest tylko kurtyną, która potęguje dramaturgię. Czy raz wyrządzone zło skazuje nas na podążanie jego ścieżką? Czy istnieje usprawiedliwienie dla dokonanych krzywd? Do czego posunie się człowiek, by walczyć o życie swoich najbliższych?

Najnowsza powieść mistrzyni thrillera jest najlepszą w jej dotychczasowym dorobku. Znajdziecie w niej wszystko to, co fani Autorki ubrali w słynny już przymiotnik - przydrygowe.

Przez historię prowadzą nas przyrodnie siostry - Nina Lange i starsza od niej o 8 lat Laura Wagner. W pierwszoosobowych narracjach i kilku liniach czasowych, opowiadają o tragicznych wydarzeniach, które stały się ich udziałem.

Już sam prolog jest wstrząsający i stanowi zapowiedź czekającej nas dramaturgii. Opisuje zdarzenie sprzed 16 lat, które trwale zmieniło późniejsze życie sióstr. Na jego kanwie Przydryga maluje obraz napiętnowania rodziny w małej społeczności. Ta, jak wiemy, nie wybacza i nie zapomina. Ból jest tym większy, że moralna zemsta nie dotyka wyłącznie winnego, ale również jego najbliższych. Jak się domyślacie - niewinnych.

Kiedy znika ciężarna Laura, jej młodsza siostra podąża śladami, jakie ta pozostawiła na przestrzeni kilku ostatnich tygodni. Twarde fakty i poszlaki wędrują pod rękę z sennymi majakami, koszmarami i strzępkami wspomnień. A do tego jedynym świadkiem, który zdaje się skrywać cenne informacje, jest mała Tosia - autystyczna córka Laury. Przydryga po mistrzowsku ukazała, jak wielkim wyzwaniem jest komunikacja z takim dzieckiem, ile empatii i czułości wymaga oraz jak często zmusza nas do nieoczywistego myślenia.

Podróż przez kolejne rozdziały i dalsze poszukiwania Laury są kanonadą emocji. Ewa Przydryga ukazuje złożoną naturę zła i kieruje czytelnika ku konfrontacji z widmem śmierci. Tu nic nie jest oczywiste i każde postawione pytanie pozostawia siwy włos na głowie.

Warte podkreślenia jest to, co odróżnia “Nienarodzoną” od ostatnich książek Autorki. Moim zdaniem Przydryga niesamowicie podkręciła tempo akcji, a dynamika następujących po sobie wydarzeń spełni oczekiwania najbardziej wybrednych fanów gatunku.

Zakończenie jest genialnym dopełnieniem całości i jak możecie przeczytać w licznych recenzjach - każdego wyprowadzi w pole.

W powieściach Przydrygi uwielbiam to, że po ich lekturze czuję się fizycznie zmęczony, a psychiczne przeorany. Refleksje zostają ze mną na długo, sprawiają że podejmuję je w rozmowach z bliskimi, a na końcu pojawia się wdzięczność za to, że nie była to wyłącznie rozrywka.

Przydrygowa “Nienarodzona” poleca się Państwu jako wizytówka najlepszego thrillera i samej Autorki.