Propozycja szefa recenzja

Współpraca reklamowa @editio.red

Czy spór o cynamonową bułeczkę może być dobrym wstępem do romansu? Oczywiście, bo przecież powszechnie wiadomo, że kto się czubi, ten się lubi. Dlatego pewnie nikogo nie zdziwi, że podobnie było w przypadku głównych bohaterów „Propozycji szefa”, czyli pierwszej odsłony serii „Garnitury Seattle” autorstwa Nicole Snow.

Chociaż mogłoby się wydawać, że motyw romansu z szefem jest już dość oklepany i powinien odejść do lamusa, co nóż na rynku wydawniczym pojawiają się nowe książki, które go w sobie zawierają. I może nie jest to jeden z moich ulubionych wątków, jednak zawsze chętnie sięgam po publikacje, w których się pojawia, dlatego też podjęłam się współpracy przy tej książce. Czy okazała się ona owocna?

Myślę, że tak, ponieważ historia Dakoty Poe i Lincolna Burnsa była naprawdę przyjemną lekturą, która zarówno rozbawiała mnie do łez, jak i skłaniała do refleksji nad tym, jak czasem los bywa nieprzewidywalny.

Bardzo podobało mi się to, jak autorka uchwyciła chemię między głównymi bohaterami, bo nie da się ukryć, że iskrzyło między nimi już od pierwszej interakcji. I uważam, że właśnie o to chodzi w romansach! Emocje muszą być wyczuwalne i wręcz powinny udzielać się czytelnikom! Oczywiście książka nie jest idealna, ponieważ znalazło się w niej kilka elementów, które zaburzały harmonię i wręcz zostały w tekście umieszczone po to, aby namieszać między Lincolnem i Dakotą, ale w ogólnym rozrachunku publikacja wypada naprawdę dobrze.

Myślę, że na uwagę zasługuje również wpleciona w fabułę historia przyjaciela głównego bohatera, która zwróciła uwagę na kruchość ludzkiej psychiki i ukazała, jak ważne jest, aby mieć wsparcie bliskich w nawet najtrudniejszych życiowych chwilach.

„Propozycja szefa” to idealna historia dla tych, którzy potrzebują w swoim życiu odrobiny dobrego humoru, czy dla tych, którzy potrzebują czegoś lekkiego do poczytania. Jednak uprzedzam, że pojawiające się w tekście wspomnienia o pewnych przepysznych cynamonach mogą sprawić, że będziecie musieli zrobić sobie przerwę na małe co nieco.