Kolor róż recenzja

Czasami los wiedzie do miłości krętymi ścieżkami.

„Kolor róż” to drugi tom Sagi dworskiej autorstwa Krystyny Mirek. Bardzo lubię pióro autorki, dlatego zdecydowałam się sięgnąć po ten tytuł. Dodatkowo ogromnie spodobała mi się okładka tej książki, a że ja jestem okładkową sroką, to nie mogłam przejść obojętnie obok tej powieści. Żałuję tylko, że nie czytałam pierwszego tomu, ale na szczęście absolutnie nie przeszkadzało mi to podczas lektury „Koloru róż”.

Autorka przenosi nas do dziewiętnastowiecznego dworku, gdzie poznajemy Juliannę, mądrą i piękną pannę ze szlacheckiego rodu. Chętnych do jej ręki jest wielu, jednak Julianna nie spieszy się do zamążpójścia, chce pomagać ludziom i leczyć ich tak, jak kiedyś robiła to jej babka.
Dominik również pochodzi z zamożnej rodziny, jednak los wygnał go z dala od domu, do dworu ojca Julianny, gdzie podjął się pracy jako parobek. Kiedy najbardziej zawzięty konkurent do ręki Julianny posuwa się do desperackich kroków, Dominik ratuje dziewczynę z opresji. Z każdym dniem – wbrew wszystkiemu — tych dwoje zaczyna łączyć coraz głębsze uczucie. Jak potoczą się losy Julianny i Dominika?

„Kolor róż” to historia, dzięki której na kilka chwil mogłam przenieść się do XIX wiecznego dworku i towarzyszyć Juliannie i Dominikowi w ich codziennym życiu. Krystyna Mirek w swojej powieści w przepięknym stylu ukazuje nam zwyczaje dworskie, jakie panowały w XIX wieku, pięknym i plastycznym językiem opowiada nam dzieje szlacheckie, a my, kartkując kolejne strony za sprawą wspaniałego stylu autorki, możemy przez kilka chwil poczuć się bohaterami jej powieści.
Z niezwykłą przyjemnością i zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów. Muszę przyznać, że autorka bez wątpienia ma talent do tworzenia powieści, w których emocje wylewają się niemal z każdej strony. I tak właśnie jest również Saga Dworska. Powieść, którą utkała autorka to historia pełna emocji, mnóstwo w niej kłamstw, tajemnic, cierpienia i przede wszystkim miłości. Cieszę się, że miałam okazję poznać losy Julianny i Dominika, i nie ukrywam, że z niecierpliwością będę wyczekiwała kontynuacji.